Voor de zondagse rust: Cell live in Corfu

Alexandre Scheffer a.k.a. Cell is een Franse Componist/muzikant die als sinds zijn 10e in meer of mindere mate bezig is met elektronische muziek. Op zijn 10e in 1984 kreeg hij namelijk zijn eerste keyboard van zijn ouders, een Roland Juno 106 maar liefst !(leuk keyboard om mee te beginnen, een techno legende op zich). Naast zijn piano lessen begon hij zicht toen te verdiepen in LFO’s en Filters en hij kreeg de smaak van elektronische muziek te pakken. Op zijn 13e gaat hij zich verdiepen in jazz en pop, dit resulteert uiteindelijk in lidmaatschappen van diverse bands als toetsenist en arrangeur, na zijn studie als Akoestisch Ingenieur richt hij zich echter volledig op elektronische muziek. Hij werkt aan muziek voor Reclame korte films mode shows en zelfs voor moderne dans. Inmiddels heeft Cell een full album uitgegeven op Ultimae een album samenwerking met Hybrid Leisuereland als Connect Ohm en een live album, en dan deze Live in Corfu

Als je de plaat opzet wordt je aandacht direct gepakte door de spannende compositie en die zware Kick die af en toe de aanzet naar een beat suggereert, later in de track evolueert de kick naar een broken beat, fijne percussie en een mooie hoge melodie maken “Elevation” af. Een ontspannen begin, maar de warme geluidsbaden waar Ultimea bij mij toch bekend voor is laten niet lang op zich wachten. “Over the Roof” opent met een heerlijke warme geluidsdouche en dan trekt het live gevoel: lees een strakke trancey kick de boel op gang, het is live en er mag een dansje gedaan worden. Maar de algemene teneur van het album heeft mij toch doen besluiten om deze plaat in voor de zondagse rust te plaatsen om dat het relaxte dromerige gevoel nergens verdwijnt, en wat is er mis met een klein dansje in je pyjama met een croissant in de hand (we hebben het immers over een Franse producer, we blijven een beetje in stijl) “Pulse” opent met een lome breakbeat en fijne elektronische bleeps, nergens wordt je echt wakker geschud, maar toch er zit een soort van lome drive in deze muziek. Oppervlakkig beluisteren van deze muziek zou kunnen resulteren in het af doen als lift muziek, maar als je de volle diepte en de subtiele accenten ten volle tot je door laat dringen is het veel meer. Dan zijn we al weer aangeland bij “Traffic” weer heerlijk warme pads dit keer met een sfeervolle stem sample, geen idee wat er gezegd wordt, maar dat is ook niet belangrijk hier het gaat om de sfeer de sample is eigenlijk gewoon een instrument/klank in het geheel. Het geheel wordt ook weer meesterlijk opgebouwd, het kan lekker langs je heen gaan als een subtiele soundtrack voor lome momenten, maar op het gemak liefst met koptelefoon de details en het geheel op je in laten werken is ook de moeite waard. Wat ik wel moet zeggen is dat ik de scherpe kantjes hier een beetje mis, ik hoor graag de combinatie van a-tonale of overstuurde gritty geluiden in combinatie met warme harmonieuze klanken dat mis ik hier een beetje. Dit gezegd hebbende krijg ik toch lichtelijk voorgeschoteld wat ik in de rest van het album miste, het intro van “Spinning Whale” zou je kunnen omschrijven als gritty en de monotone diepe bas-synth is ook nket echt fluffy, maar wordt wel heel mooi als er wat harmonieën mee gespeeld worden, als er dan nog een mooie hoge harmonie overheen komt wordt dit zo maar het beste nummer van de plaat voor mij. De combinatie van die donkere tonen met een melancholische harmonie dat werkt toch iedere keer weer. “Take Off” opent opnieuw met een stemsample gedrenkt is warme pads en reverb, wat er gezegd wordt in niet van belang, de stem is gewoon een klank. Ook deze track is weer prachtig opgebouwd, en heel ritmisch, zonder dat er echte beats of percussie inzit. Dan komt de langste en laatste track van het album “Intimate Removals”. Hier opnieuw toch de combinatie van donker en licht een diepe bas onderlaag en een melancholische hoge harmonie. Daarmee opent de track heerlijk mysterieus en weet mij diep te raken deze track staat met stip op nummer twee van beste tracks van het album als er nu nog wat meer gritty beats in kwamen was het helemaal top, maar dat heb ik bij Ultimae nog niet gehoord, wat natuurlijk geen enkel probleem is, maar wij zijn en blijven de subjectivisten en dus ja we zijn niet objectief. Aan het einde van dit album en aan het einde van deze review kan ik tot de slot som komen dat Live in Corfu een prima album is dat ik zonder meer kan aanraden…

Comments

comments