[cd, Ant-Zen/Von Magnet]
Het is toch een prachtig gegeven dat je muziekhelden van weleer nog steeds bij je zijn? Ik ben vanaf 1989, na mijn verhuizing naar Amsterdam, een meer dan gemiddelde muziekverzamelaar geworden en tevens recensent en heb niet veel bands die al die jaren bij me zijn gebleven; zeker niet zonder tegen te vallen. The Cure, The Legendary Pink Dots, Nick Cave, New Model Army, Swans, Killing Joke, In The Nursery en The Residents zijn er altijd geweest sindsdien, maar ook het volslagen unieke Von Magnet. Deze band is me ook heel dierbaar, dat heb je soms. Ze zijn al sinds 1985 actief, eerst in Londen en uiteindelijk weer in thuisland Frankrijk. Telkens zorgen ze voor onvergelijkbare, gedreven muziek. In het begin veroveren ze de alternatieve dansvloeren met een pakkende mix van flamenco, elektro, avant-garde en gothic, onder andere met de cult hits “Genius Never Dies” en “The Magnet”. “Magnetism” noemen ze hun muziekstijl dan ook, wat misschien ook wel de beste benaming is voor deze aantrekkelijke muziek. Ook valt de term “electroflamenco” regelmatig, een eigen geschapen genre dat alleen zij steeds opnieuw vormgeven. Nadien komen sluipen er tevens zigeunerinvloeden in de muziek en worden ze steeds meer een eclectisch dansgezelschap vol mini drama’s dat qua muziek ook regelmatig richting de ambient koerst. Hierin incorporeren ze wereldse muziek en uiteenlopende experimenten. Ze blijven door de jaren heen een unicum in muziekland. Wat ook een bekend feit is, is dat ze nogal wat samples gebruiken en zij ons aanraden hun te samplen aangezien ze ons ook al gesampled hebben. Een project als Spies Under Von Magnet Influence staat zelfs helemaal in teken van de band. De leden en ex-leden Jérome Soudan (Mimetic, Art Zoyd), Norscq (Mimetic Norscq, The Grief, The Atlas Project) en kopman Phil Von (Sarrazine, The Gnawa Musicians Of Fès, The Atlas Project) houden er vele interessante (solo)projecten op na en treffen elkaar geregeld weer in Von Magnet, vooral om diverse live-projecten uit te voeren. Het zijn helden, die er na al die jaren nog steeds zijn. Genius never dies.
In de herfst van vorig jaar verschijnt hun tiende studioalbum Archipielagos, hun beide liveplaten zijn overigens ook meer dan de moeite waard, dat op de één of andere manier mij nu pas bereikt. Maakt verder niet zoveel uit, want kwaliteit als deze verzuurt niet. Ze presenteren weer muziek die enkel door Von Magnet gemaakt kan worden. De titel van hun album is het Spaanse woord voor “archipels”, ofwel een eilandengroep met allemaal geïsoleerde eilanden die toch met elkaar verbonden zijn. Zo is hun muziek ook. Verschillende genres worden hier los gebracht en dikwijls ook vermengd, waardoor er één geheel ontstaat. Daarnaast is het woord ook gekozen omdat huid (“piel”) er in voorkomt. Hun muziek kruipt ook altijd onder je huid, maar het is ook bedoelt om aan te geven dat hun muziek vooral een organisch geheel vormt. De band wordt hier gevormd door Phil Von (muziek, zang, zurna, accordeon, tapdans), zangeres Flore Magnet, Def (drums, synthesizer, bas), gitarist Tit’o (Uzul Prod, Oddateee, Picore), Hugues Villette (drums, percussie), zangeres Lisa May en Séverine Krouch (bas, bowed gitaar). Villette en Krouch houden er overigens ook de band 2kilos &More op na. Norscq draagt nu zorg voor de strakke opnames en productie. Vanaf de openingstrack is het al duidelijk dat ze zowel meer teruggrijpen naar oude muziek als vooruitblikken op de muziek van de toekomst. Er is namelijk weer meer elektro en gemuteerde flamenco te horen. Dat combineren ze met Arabische invloeden, industrial, neoklassiek, ambient, kunstzinnige dance/techno en idm. Er is een grotere rol weggelegd voor de zangeressen, maar die weten je net als de hamerende zang van Phil bij de strot te grijpen. Het is theatraal, werelds en duister. Dat levert bloedstollend mooie, kakofonische, gotische en experimentele muziek op, die je altijd op uiterst spannende wijze weet te magnetiseren. Als hun eigen gecreëerde archipel verbinden ze al hun voorgaande muziek op futuristische en unieke aan elkaar. Ze brengen zelfs een eigengereide cover van DAF, hetgeen aangeeft dat ze een breed vizier hebben als het gaat om hun muzikale keuzes. Ook al kan je ze met niemand vergelijken, moet je denken aan een kruisbestuiving van Abed Azrié, Scott Walker, Mercan Dede, Badawi, Attrition, Muslimgauze, Test Department, Hector Zazou, Einstürzende Neubauten en Eric Aldéa & Ivan Chiossone. Het blijft alleen wel een feit dat zij zich op hun eigen ontdekte en vormgegeven eiland bevinden. Von Magnet is nog altijd essentieel en eigenzinnig en een band die z’n gelijke nog niet heeft ontmoet. Met terugwerkende kracht één van de beste albums van vorig jaar. Een werelds meesterwerk!
door Jan Willem Broek