[cd, Sonic Scenery]
Ik roep altijd wel dat Subjectivist pur sang Guuz Hoogaerts (Nieuwe Revu) valt voor en op die Franse zuchtmeisjes, maar in feite draait alles slechts om één man die al die meisjes liet zuchten: Serge Gainsbourg (geboren als Lucien Ginzburg). Niet voor niets opereert hij als de Franse compilatie-guru onder de naam Guuzbourg, waarmee hij zelfs regelmatig in “De Wereld Draait Door” aandacht krijgt. Op zijn vierde verzamelaar Gainsnord, na tweemaal Filles Fragiles en eenmaal Gentils Garçons, staat een door Hanco Kolk getekende Gainsbourg. Sinds DWDD, zoals dat populair heet, weet ik dat ik ook naar de imposante tattoo van Guuz’s bovenarm aan het staren ben. Maar zoals hij op positieve wijze zijn Franse stempel drukt mag deze man dan ook wel een zichtbare stempel op hem drukken. De Lage Landen weten vaak maar weinig van zijn muziek, behalve het eeuwige seksnummer “Je T’Aime…Moi Non Plus”, nu 40 jaar oud, maar hij heeft zoveel meer gedaan, zoveel meer stijlen ook. Er is eerder via een label als Tzadik, vanwege de Joodse achtergrond van de beste man, al een compilatie uitgebracht om zijn nummers door voornamelijk Amerikaanse artiesten (Blonde Redhead, Mike Patton, Elysian Fields, Cibo Matto, Kramer, Marc Ribot, enz.) te laten uitvoeren. Zover reikt zijn invloed dan ook. Maar om hem hier eveneens meer onder de mensen en aan de man te brengen kan je beter, zoals Guuz, artiesten uit Nederland en België eens hun licht over Gainsbourg laten schijnen. En dat is precies wat je op deze compilatie vindt, zoals ook de subtitel al meldt: Serge's Songs Revisited By Bands From The Lowlands. Ik zal niet de hele playlist oplepelen, want die kan je hier gewoon vinden, maar ik zal een paar opvallende namen aanstippen, zonder ook maar één artiest te kort te willen doen. Laat ik namelijk voorop stellen dat er geen slecht nummer te vinden is en dat de compilatie een heel fraai, eigenzinnig en gevarieerd beeld geeft van Gainsbourg’s werk. Je vindt onder de 18 bijdragen zeer geslaagde bijdragen van Eddy De Clerq Quartet met een zeer zwoele “Sea, Sex And Sun”, Tom Barman (dEUS) & Guy van Nueten vertolken met zang en piano de eerste hit “Le Poinçonneur Des Lilas”, Yaso voert sfeervol trip hoppend “Requiem Pour Un Con”, Leine doet op heftig groovende wijze het leuke “Ford Mustang”, Marine Boreale laat een net zo sexy als etherisch “Une Chose Entre Autres” horen, Zeker Weten laat op geweldige wijze een Nederlandstalige versie horen van het reggaenummer “Shush Shush Charlotte” (hier “Hoe Moet Dat Nu” geheten), Saule gooit zelf dan weer een zeer passend reggaeritme onder “La Chanson De Prévert”, Benjamin Herman brengt een prachtig instrumentaal werk “Indian Hay” ten gehore en Janne Schra (Room Eleven) Featuring Tin Men The Telephone brengt een heerlijk honingzoet “Les Amours Perdues”. Dan is er nog de mysterieuze gast Lilli Mono van wie de identiteit geheim moet blijven. Er is om kort te gaan genoeg lekkers te vinden voor iedereen op deze (wederom) ijzersterke compilatie.
Luister Online:
Gainsnord
door Jan Willem Broek