[lp, audioMER]
Met een lekker bekkende bandnaam kom je nog eens ergens. Waar de naam Urpf Lanze precies vandaan komt is niet helemaal duidelijk, al doet het mij vooral denken aan Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832). Deze beroemde Duitse dichter en schrijver en belangrijke vertegenwoordiger van de zogeheten “Sturm Und Drang” stroming, heeft een brede interesse. Hij is ongetwijfeld het bekendst van zijn werk Das Leiden Des Jungen Werthers, wat op school haast verplichte kost is. En terecht! Dat is pas een Werthers echte. Eén van zijn interesses, waarover hij ook veelvuldig heeft geschreven en gedicht, is de botanische wereld. Met name de metamorfose van de plant heeft hem enorm bezig gehouden. Volgens hem moet er een “oerplant” of “Urpflanze” zijn waaruit alle soorten zich hebben ontwikkeld. Trek je dit woord uit elkaar, dan kom je bij het project van de Belgische Wouter Vanhaelemeesch. Nu al een mafketel naar mijn hart. Hij zit samen met Jeroen Wille achter het audioMER label en is een begenadigd tekenaar, die onder meer de hoezen van Brethren Of The Free Spirit, Jack Rose, Cian Nugent, Robbie Basho, Jozef Van Wissem, Mauro Antonio Pawlowski en vele anderen heeft getekend in zijn typische stijl. Dat wil zeggen inkttekeningen die een soort combi zijn van middeleeuwse taferelen en futuristische of surrealistische gebeurtenissen. Intrigerend, wonderschoon en vooral onderscheidend. Het label focust zich op experimentele muziek en fraaie artwork door hedendaagse artiesten.
Wouter is daarnaast ook een begenadigd en vooral eigenzinnige gitarist en debuteert als Urpf Lanze nu met de lp Procession Of Talking Mirrors. Met de gitaar op zijn schoot brengt hij hier zes lange nummers met een totale lengte van ruim 40 minuten ten gehore. Je kunt de oerplant dan wel uiteen rukken, de wortels zitten nog altijd stevig verankerd in de grond van het verleden. Hij houdt hierbij dan ook het mooie midden tussen verknipte blues van weleer, hypnotiserende experimenten en Barokke muziek. Dat vult hij aan met bevreemdende zang, die uiteenloopt van gegrom, keelzang en bizarre kreten. De zang is vooral een emotioneel en soms drone-achtig instrument om zijn gitaarcreaties te ondersteunen. Het is knap en prijzenswaardig hoe hij zoveel weet te brengen en vertellen met één instrument. “Akoestische black metal” is een term die ook wel gebruikt wordt, hetgeen door de output wel te begrijpen valt, net als het enigszins verwante Boduf Songs wel “akoestische death metal” schijnt te brengen. Qua referenties moet je denken aan wisselende en vooral kale kruisbestuivingen van Kiss The Anus Of A Black Cat, Jozef Van Wissem, Jack Rose, James Blackshaw, Bill Orcutt, Charlie Parr, Catherine Christer Hennix, Huun-Huur-Tu, Loren Mazacane Conners en het al genoemde Boduf Songs. In feite is er geen peil op te trekken en beweegt Vanhaelemeesch zich vooral in een eigen getekend, surrealistisch universum. Inktzwart, bevreemdend en organisch met een psychedelische en bovenal heerlijke afdronk. Onvergelijkbaar goed!
URPF LANZE – He Will Drink the Milk of A Thousand Mothers from Gabriela González on Vimeo.
door Jan Willem Broek