Als er één groep is geweest die mijn oren geopend heeft voor abstracte elektronische muziek dan is dat Autechre wel en dan met name de IDM tak ervan. In de tijd dat ik in het elektronische landschap maagdelijk rondliep met vooral gitaarmuziek, produceren zij muziek die iets in me losmaakt dat ik nog niet ken. Elektronica en emoties of gewoonweg menselijke eigenschappen heb ik nooit eerder op elkaar kunnen leggen. Neem Amber (1994), dat is je reinste valentijnsmuziek voor gevorderden. Later draait het minder om de emoties, maar veeleer ook om de sublieme, dikwijls futuristische of haast architectonische vondsten van het duo Sean Booth en Rob Brown (beide tevens Gescom en Lego Feet), die soms wel op natuurgeluiden, hersengolven of dromen lijken gevangen in abstractie. Door hun IDM mengen ze ook gerust hip hop, ambient, techno en musique concrète doorheen. En er volgen op het avontuurlijke elektronische pad ook groepen als Biosphere, Locust, Squarepusher, Bola, Beaumont Hannant, Aphex Twin, Boards Of Canada, Arovane en meer, maar Autechre neemt een zetel in die enkel voor hen weggelegd is. Met terugwerkende kracht ben ik daardoor ook in oude meesters als Dick Raaijmakers, Edgar Varèse en meer gaan luisteren. Ik weet overigens nog altijd niet hoe je hun naam officieel uitspreekt. Oh-tèk-uhr neig ik naar, maar Auw-tek-re reken ik ook goed. Het boeit niet, want hun muziek is ook niet voor één gat te vangen.
Hun nieuwste project zijn de zogeheten NTS Sessions, die ze in april dit jaar voor de NTS Radio hebben gemaakt. Het zijn 4 sessies, die elk zo’n 2 uur duren, met titels die elke computer doet kwijlen en in mijn geval gevangen op 8 cd’s. Ga er maar aanstaan! De eerste sessie opent met geluiden alsof je in een digitale mist staat nadat net het grootste deel van alles op aarde is weggevaagd. Overal losse knetterende elektronische draden, die door de wind een muzikaal schouwspel veroorzaken. Autechre is los.
Ik vind het niet heel erg zinvol om schijf voor schijf helemaal door te nemen, aangezien je deze gewoon zelf helemaal kunt beluisteren via onderstaande link. Het is nergens zo dat je denkt van “welke groep is dit nu weer?”. Bijna dan, maar daar kom ik zo nog op terug. Ze brengen echter wel degelijk een hoop nieuwe geluiden naast en in hun wat meer bekendere sound. Wat opvalt is dat het na het uiterst abstracte begin, steeds een tandje toegankelijker lijkt te worden. Voor hun doen dan, want op deze buitenaardse sci-fi trip ga je dikwijls onverwachts zwarte gaten en wormgaten in die je in andere bevreemdende ruimtes en zelfs de toekomst brengen. Daar vind je ook uptempo technobeats -die je bijna naar de dansvloer duwen- of rudimentaire hip hop beats. Soms is het net een college muzikale robotica, die vooral heel futuristisch in de oren klinkt. Nu zijn ze hun tijd altijd vooruit geweest en dat is hier niet anders. Verder maken ze abstracties van het abstracte, hetgeen tot ambientachtige stukken leidt. Dat geldt helemaal voor deel twee van de vierde sessie, waarbij in tegenstelling tot de schijven ervoor, er slechts 1 lange track van een kleine 59 minuten wordt geserveerd. Hierop zijn de robuuste geluiden en ritmes weg en omgesmolten tot een intrigerende kosmologische pap vol ambient en drones. Hier zou de vraag van hierboven wel van toepassing zijn. De Apocalyps is een feit, maar de wereld schikt zich naar deze nieuwe orde en keert tot rust. Dit vindt pas over vele jaren plaats, maar Autechre biedt alvast een unieke inkijk met hun toekomstmuziek.
Autechre heeft me altijd al op prettige wijze weten te verrassen, maar wat ze hier in 8 uur de revue laten passeren is werkelijk ongekend, wervelend en waanzinnig goed. En dan heeft WARP ook echt werk gemaakt van de boxsets, waardoor het met recht een totaalkunstwerk is geworden.
Luister Online:
NTS Sessions 1-4
door Jan Willem Broek
Squarepusher maakte enige tijd terug een plaat met een robot-band, maar vanzelfsprekend blijven de professoren van Autechre de kunstmatige intelligentie meester(s). Hoe lang zou het nog duren 
voordat het duo enkel nog een albumlink stuurt, waarbij iedere keer een volkomen nieuwe digitale versie wordt gegenereerd? Liefst ook nog eentje die op de persoonlijke voorkeuren van de luisteraar is afgestemd! In mijn geval zou er dan meer melodie in mogen, want het is nog altijd Incunabula dat ik het meest draai. (Met een zelfgeknutselde wiskundeproefwerk-hoes.) Op de NTS sessions krijgt de luisteraar heel wat meer huiswerk voor de kiezen. Twee keer luisteren kostte me (met plezier) een week. Soms hebben de klanken wel wat van een museuminstallatie, al te conceptueel en steriel. Vaker treedt een ingenieus ‘world enhancing’-effect op. En dat werkt binair. Autechre heeft op de mindere momenten verrijking van de wereld nodig, diezelfde wereld wordt echter verrijkt (en herijkt) doordat hun geluidskunst zich in alle kieren, hoeken en gaten nestelt. Zozeer zelfs, dat een stuiterende slaapkamer-plank een autechriaans geluidje begon te maken. (Toeval? Lijkt me niet. Deze hele plaat leeft van het afgedwongen toeval.) De natuurlijke opvolgers van Dick Raaijmakers en zijn Natlab lassen een synthetisch basketbalveld in elkaar, en scoren dunk na dunk met die robofunk. Mijn hoogtepunt: Carefree Counter Dronal, dat klinkt als een hypnotiserend haperende reboot van een moederbord. Ook mooi, de stroomstoten van Icari, en de gevleugelde zachtheid van Column Thirteen. Flinters van filters schaven, tot er bijna niks meer overblijft. Shimripl air gaat buiten in lucht op. Vrije muziek wordt vrijgelaten wereld.
door Ludo
Boxsets…Ik heb er wel wat mee de laatste tijd. Heb er ook verschillende staan, zo zijn er in mijn huis te vinden van Roland Kayn, Luigi Archetti, Richard Youngs, Steve Reich, Neu!, Stephan Mathieu en zo nog een hoop anderen. Van die lange releases van 14 uur (Roland Kayn) of gebundeld werk van ouder materiaal in nieuw jasje (Luigi Archetti, Richard Youngs) of andere bijzondere releases. In die laatste categorie valt toch wel de nieuwe release van Autechre “NTS Sessions 1-4”, wat toch op de een of andere manier een bijzondere release is. Een compilatie van 4 live optredens gemaakt speciaal voor NTS Radio gedurende de eerste maanden van 2018.
Voordat de LP boxset (laten we eens gek doen: 12 LP’s in een box) binnen was had ik nog geen noot gehoord, dus was uiteraard erg benieuwd. Laten we zeggen dat de hype machine van WARP zelfs zonder te luisteren zijn werk heeft gedaan, want hier keek ik toch wel heel erg naar uit. En ik kan al meteen verklappen dat het de moeite waard is om deze in huis te halen.
Vooraf wist ik dus niet precies te verwachten, maar afgaande het recentere werk van de heren dacht ik wel aan veel chaotische algoritmes waardoor er niet echt een directe lijn in de muziek zou zitten.
Niet dat een album als Exai bizar hectisch is, maar toch had ik verwacht dat ze zich voor deze release helemaal zouden laten gaan.
Echter wat me direct opvalt: niets is minder waar. De muziek is juist heel erg vloeiend. Natuurlijk zitten er verschuivingen in de muziek, maar alles gaat over het algemeen zeer behoudend en met beleid. Ondanks dat tussen de nummers veel afwisseling zit en er behoorlijk op los wordt geëxperimenteerd loopt het binnen de verschillende tracks wel lekker in elkaar over.
Veranderingen worden behoedzaam ontwikkeld waardoor de verschillende stukken genoeg ruimte krijgen. Eclectisch maar toch een soort van ingetogen. Ik moet toegeven dat het allemaal wel heel erg bekend klinkt, echt typisch Autechre.
Maar met deel 4 wijken ze behoorlijk af van hun eigen stijl, en dan vooral in het laatste uur met het stuk All End. Daar krijgen we een kant van Autechre te horen die we niet eerder hebben gehoord. De ritmes zijn weg en we krijgen een soort ambient soundscape te horen waarin we voor het eerste een neiging richting drones van ze te horen krijgen, iets wat we verder alleen maar kennen van de samenwerking met Hafler Trio (waar Hafler Trio duidelijk een grotere stempel op de muziek wist te leggen).
Ik ben in ieder geval benieuwd of het een teken is naar een nieuwe ontwikkeling voor het duo. Een geslaagde afsluiter voor deze 8 uur durende trip is het in ieder geval alvast.
Maar voor nu eerst op naar de volgende boxsets, want liggen er een paar te wachten om beluisterd te worden; een reissue van een andere Roland Kayn, een paar boxsets van Jandek. En het zal zeker genieten worden met de 4 LP box reissue van Phillip Werren zijn werk 😀
door Sietse van Erve