[cd, Fat Cat/Konkurrent]
Drie Britse vrienden uit Chichester, tegenwoordig in Brighton woonachtig, maken regelmatig muziek met elkaar uit de gedeelde liefde ervoor. Ook qua smaak, met een duidelijke voorliefde voor wave, noise, krautrock en punk, liggen ze dicht bij elkaar. In 2011 besluiten ze op een gegeven moment dit meer professioneel aan te pakken. En zo is Traams een feit geworden, waarbij ze de naam hebben ontleend aan de vliegtuigwereld en voluit staat voor “Time Reference Angle of Arrival Measurement System”. De heren
Stuart of Stu (zang), Leigh (bas) en Adam (drums) opereren bij voorkeur onder hun voornamen.
Van hun volledige debuut Grin, ofwel “grijns”, spat het plezier van het muziek maken er vanaf. Dat zorgt voor een dynamisch en spontaan geluid, waarbij ze je telkens op tegendraadse wijze laten genieten van hun vondsten. De ene keer koersen ze meer de wavekant van Joy Division en Television op, maar op andere momenten laten ze ook de indierock van Pavement, de noisepop van Sonic Youth en de Pixies, de motorik van Neu! of de avant-garde van Wire en Xiu Xiu meer op de voorgrond treden. Meestal is het echter een soort rauwe doorsnede hiervan. Voor de productie hebben ze de hulp ingeroepen van Rory Atwell (Test Icicles, Gum) en Matthew Johnson aka MJ (Hookworms), die dit geheel fraai, helder en stevig hebben vastgelegd. Traams brengt een heerlijk pakkend, opzwepend en ontwapenend geluid, dat je telkens weer weet te verrassen. Luister alleen eens naar de geweldige afsluiter “Klaus” vol vette motorik en licht psychedelische noiserock en ook jij krijgt die glimlach niet meer van je gezicht. Verslavend goed.
door Jan Willem Broek