[cd, Zeal/Konkurrent]
Dit jaar gaat het weer lekker met de Belgische muziek. En als het lekker gaat met de Belgische muziek mag Tomàn zeker niet ontbreken. De Belgen hebben eerder twee uitstekende albums gemaakt vol pakkende postrock en indie. Het is zowel verrassend als prijzenswaardig dat ze op hun derde cd Where Wolves Wear Wolf Wear het veilige pad verlaten hebben en met een heuse conceptplaat komen. En dan niet zo’n vervelende, waarbij het idee leuker is dan de uitwerking. Nee de kracht van dit album is dat de muziek je geen seconde loslaat met nummers die vlekkeloos in elkaar overgaan en een intrigerend verhaal vertellen, waarbij het verhaal door de sterke muziek niet aangehaald hoeft te worden. Bij sommige cd’s heb ik nog wel eens de neiging een nummer niet helemaal uit te luisteren (hey ik heb ook maar 24 uur in een dag), maar hier wil je geen seconde missen. Steeds weer zetten ze andere sferen, geluiden, volumes en instrumenten in. Het bloedstollende hoorspel wat dan ontstaat bestaat uit stukken postrock, elektronische stukjes, verstilde biologerende momenten en experimenten. Daarnaast krijg je ook heftige erupties, maar die ontstaan ineens in plaats van dat ze clichématig opgebouwd worden. In eerste instantie moet ik aan de albums van Slint denken, maar ook Solbakken, Madensuyu, Pixies, Hitch, Pavement, The Double U, Battles en Smart Went Crazy zijn aan te voeren als referenties. Het is onnavolgbaar, groots zonder pretenties en meeslepend als 20 sleepboten. IJzersterk!
Luister Online:
Where Wolves Wear Wolf Wear (albumfragmenten)
door Jan Willem Broek