[cd, Alrealon Musique]
Bij filmmuziek denk je toch al gauw aan prettig georkestreerde muziek, die je emoties op alle vlakken weet te ondersteunen en je vooral weet te ontroeren. Op een zacht bedje wordt je dan gedurende de film meegenomen. Dat tot de verbeelding sprekende muziek ook heel anders uit kan pakken is ooit al eens aangetoond op de geweldige serie Invisible Soundtracks van het Leaf label. Hier geven uiteenlopende artiesten met elektronica vorm aan hun visie op imaginaire muziek. Dat het allemaal nog een stap meer experimenteel kan bewijst het avontuurlijke label Alrealon Musique nu met de cd Gravity’s Drop Out van de Duitse muzikant Thorsten Soltau. Deze artiest is gespecialiseerd in de zogenaamde plunderphonics en runt daarnaast het microlabel M.M. Label. De cd heeft de ondertitel “Tracks For Non-Existent Movies” meegekregen en is naast Blue Sausage Infant de tweede in de zogeheten “PAS curated” serie. Hierbij verschaft de geweldige, experimentele band PAS andere groepen een podium om hun muziekkunsten ten gehore te brengen. Hier schept Thorsten met de werken van anderen, je bent muziekplunderaar of niet, een soort soundtrack voor een denkbeeldige film. Daarvoor gebruikt hij in de zes tracks muziek van PAS, Margitt Holzt (duo, ook van het M.M. Label), Herr Penschuck, Ebinger, Nika Son en werk van hemzelf met Herr Penschuck. Dat dit in gedachten geen feel good movie is geworden, blijkt al snel uit de experimentele en dikwijls ook angstaanjagende klanken. Het belangrijkste doel is dat je hier zonder woorden puur geluid en beeld kunt ervaren. Dat lukt ook zeker, al krijgt het duistere geheel behoorlijk David Lynch-achtige trekken. Als een fascinerende thriller trekt de muziek aan je voorbij, waarbij je vooral moet denken aan de eerder genoemde filmmaker en werk van Philippe Petit, PAS, James Plotkin, Tape-beatles, John Oswald en op de meer serene momenten, zoals in het prachtige stuk “Gramo Memo” van Ebinger, zelfs aan de vroegere Ennio Morricone. Het is een hoorspel dat z’n weerga niet kent. Geen eenvoudige zit, maar wel een buitengewoon meeslepende en interessante.
door Jan Willem Broek