[cd, Constellation/Konkurrent]
De laatste cd van Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra (voorheen met & Tra-La-La Band eraan), kortweg ook wel A Silver Mt. Zion geheten, is in 2010 verschenen. Hierop trekken ze nog steeds een melodramatisch, soms episch postrock geluid uit de kast maar larderen dat met stevige rock, punk, psychedelica, klassiek en blues. Efrim Menuck drukt met zijn getourmenteerde, soms Roger Waters-achtige zang weer een belangrijke stempel op het album; soms fluisterend en intrigerend en op andere momenten flink uithalend en meeslepend. Dit zonder dat hij echt een groot zanger is, maar het past perfect in/bij het geheel. Daarbij nemen ze nog altijd een antipolitieke houding aan waardoor het allemaal nog een tandje scherper en zeker meer bevlogen klinkt dan genregenoten. Los van dit alles is het ook buitengemeen wonderschoon wat ze laten horen. In grootse halen brengen ze, ondanks dat ze hier nog maar met 4 vaste leden zijn, één van hun beste werken tot nu toe, waarbij het gemis van hun moederband uit het verleden mooi weggepoetst of zelfs vergeten wordt. Daarna gaat Efrim Menuck in 2011 op minder geslaagde wijze solo aan de slag, dan past de zang gewoonweg minder, en keert moederschip Godspeed You! Black Emperor in 2012 na 10 jaar stilte wel weer op geweldige wijze terug. Maar het goede nieuws is dat A Silver Mt. Zion er ook nog steeds is.
Ze zijn nu namelijk terug met hun zevende album Fuck Off Get Free We Pour Light On Everything. Hierop zijn naast Efrim Manuel Menuck (zang, gitaar, mellotron) ook David Payant (drums, orgel, zang), Thierry Amar (bas, contrabas, piano, zang), Jessica Moss (viool, zang) en Sophie Trudeau (viool, zang) van de partij, die allen ook in diverse andere formaties acte de présence geven. Ze gaan op deze nieuwe schijf weer op tegendraadse wijze van start met muziek die het midden houdt tussen postrock, experimentele en psychedelische muziek, folk en post-punk. De politieke issues staan weer boven op de agenda en dat levert zowel in de teksten als in de muziek een heerlijk recalcitrant, scherp en eigenzinnig geluid op. Schijt aan alles maar wel met een gerichte vuist kontschoppend. De licht valse, maar geëmotioneerde en ertoe doende zang van Menuck sluit prachtig aan op deze bijtende muziek. Het vijftal weet in elk geval de eerder ingezette lijn op overtreffende wijze te vervolgen. Ze brengen een totaal eigenzinnig en overdonderend geluid, waar je als luisteraar enkel enorm van kunt genieten. Hard en toch subtiel, compromisloos doch met een duidelijke boodschap. Er bestaat geen tweede band als deze en dat alleen al is een groot goed, los van het feit dat ze gewoonweg op indrukwekkende, krachtige maar ook kakofonische wijze hun unieke geluid aan de man weten te brengen. Schoonheid bedolven onder puin en puin omwikkelt met schoonheid. Dit alles zorgt voor diepgang, afwisseling en avontuur. Deze Canadezen brengen hiermee opnieuw één van de meer essentiële albums uit hun land ten gehore!
door Jan Willem Broek