[mcd, Fluttery Records]
Eerder heb ik bij Mooncake al geschreven dat het Amerikaanse Fluttery Records zich met post-rock van over de hele wereld inlaat. Daarnaast brengen ze dikwijls andere muziek, veelal experimentele uit. En af en toe is het een mix van dat alles. Op geheel eigenzinnige wijze is dat het geval bij het New Yorkse The Widest Smiling Faces, het soloproject van Aviv Cohn. Op zijn gelijknamige debuut uit 2009 brengt hij nog een extraverte combinatie van shoegaze, noise, experimentele muziek en post-rock. Nu is er de mini cd Rituals, waarop hij een heel andere weg inslaat. Nog steeds hoor je fragmentarisch de eerder genoemde genres terug in de zes tracks, maar het tempo is omlaag, de heftigheid is eruit en de zang is intiem. De muziek laat wel meer aan de verbeeldingskracht van de luisteraar over. Maar het algehele geluid neigt meer naar een introverte kruisbestuiving van singer-songwritermuziek, lo-fi, folk, rustieke post-rock, dub en gitaarambient. Dit blijkt ook prima uit te pakken. Hij overrompelt niet door volume, maar door daadkrachtige, sfeervolle en bovenal melancholische songs met breekbare zang. Het zijn een soort subtiele emotiebommen, die diep onder de huid kruipen. Om een indruk te krijgen is luisteren de beste optie, maar hij komt ergens uit tussen The Declining Winter, Jessica Bailiff, Yonlu, His Name Is Alive en Mazzy Star. Groots door klein te blijven en daardoor een zeer innemend kleinood.
Luister Online:
Rituals (album)
door Jan Willem Broek