[cd, Dead Oceans/Konkurrent]
De Canadese groep The Luyas bestaat al sinds 2006. Sindsdien zijn er de albums Faker Death (2007) en Too Beautiful To Work (2011) uit voortgekomen, waarop ze hun bijzondere indiepop presenteren, dat altijd een mix van droompop, folk, lome beats, elektronica en neoklassiek elementen is. Ook maken ze dikwijls gebruik van originele instrumenten, zoals de door Yuri Landman ontworpen moodswinger (een 12-snarige elektrische zither). Daarbij levert de heerlijk bitterzoete stem van zangeres/gitariste Jesse Stein (ook moodswinger), die ook bij SS Cardiacs heeft gespeeld en bandlid is van Miracle Fortress, een belangrijke bijdrage in de prettige sound van de groep. Na zes jaar lidmaatschap is drummer Stefan Schneider er op de derde cd Animator niet meer bij; geen ruzie, maar simpelweg andere plannen. Zijn plek is ingenomen door Mark “Bucky” Wheaton, die ooit heeft gespeeld bij Land Of Talk. Hij zorgt meteen al voor een groter aandeel van de percussie-instrumenten op deze nieuwe cd. De groep wordt verder weer gecompleteerd door Mathieu Charbonneau (wurlitzer) en Pietro Arnato (Franse hoorn, bellen, keyboards), die beide ook in Torngat terug te vinden zijn. Amato geeft verder nog acte de présence bij Bell Orchestr en voorheen met zijn hoorn ook bij Arcade Fire. Zijn maatje uit Bell Orchestr Sarah Neufeld is hier ook met enige regelmaat te horen op viool. Hiermee wil ik maar aangeven dat de Canadese scene en met name die uit Montréal nog steeds een wijdvertakte is met veel overlap. Naast de toename van de percussie is er ook meer duistere, mysterieuze elektronica te horen, waarmee ze met enige regelmaat een atmosfeer scheppen die ervoor zorgt dat de muziek niet gemakkelijk te vatten is. Sowieso heerst er een broeierig, 4ad-achtig sfeertje op dit album. Dit gaat wonderwel samen met de prachtige zang, de met hoorn en viool opgeleukte indierock en de nu dikwijls de kop opstekende shoegazersmuziek. Dit vormt een bevreemdende en pakkende eenheid, die je niet eenvoudig meer loslaat. Het is mysterieus, magisch, muzikaal en een merkwaardige mix van Insides, Portishead, Donna Regina, Lush, Lost In The Trees, Other Lives, School Of Seven Bells en door de spookachtige geluiden ook The Caretaker. Een album waar heel veel op gebeurd, maar altijd op intieme en bijzondere wijze. The Luyas leveren hun meest uitgesproken, eigenzinnige en allerbeste werk tot nu toe af. Een bijzonder en groots album!
door Jan Willem Broek