[cd, Borstal Beat/Bertus]
Het zou goed kunnen dat je nog nooit van The Drowning Men uit Oceanside (Californië) hebt gehoord. Toch bestaan ze al sinds 2005 en beschikken ze over een pakkende sound die velen aan zal spreken. Ze debuteren met de in 2007 in eigen beheer uitgegeven mini Kill The Matador, waarop je 6 nummers krijgt. In 2009 komen ze met hun eerste cd Beheading Of The Songbird, opgenomen door niemand minder dan Pall Jenkins (Three Mile Pilot, The Black Heart Procession). De groep vestigt de naam als bijzondere indieband, waarbij het zonnige weer in de staat enkel weerklinkt in de opgewekte ritmes. Voor de rest bezitten ze over genoeg melancholie om de grootste zonliefhebber te overschaduwen en tot bezinning te brengen.
Vier jaar heeft het geduurd eer ze hun tweede cd All Of The Unknown het licht laten zien. Aan de andere kant van de oceaan genieten ze hier overigens al ongeveer een jaar eerder van. De band bestaat dezer dagen uit Nathan Bardeen (zang, keyboards, gitaar, mandoline), James Smith (gitaar, zang), Rory Dolan (drums), Todd Eisenkerch (bas, zang) en Gabriel Messer (keyboards, zang). Ze brengen een beklijvend geluid dat een luisterrijke mix is van van rock, dark cabaret, indie, pop, alternatieve muziek en surf. Uiteraard wel surfmuziek op een gitzwarte surfplank. Maar de ritmes zijn lekker uptempo en maskeren voor een deel de diepe droefgeestigheid die de band rijk is. De getormenteerde zang van Nathan vormt het ijzersterke middelpunt en is een lust voor het oor. Hij krijgt dikwijls fraaie rugdekking op zang van een tal van de overige bandleden. Maar ook de muzikale omlijsting is ondanks de veelal uptempo ritmes heerlijk dromerig en melancholisch. Toch is het geen terneergeslagen geheel geworden, want daarvoor brengen ze ook gewoonweg teveel muzikaal vertier als tegenwicht. Daarmee hebben ze een perfect recept gemaakt tegen overtollige zomerse vrolijkheid maar ook tegen winterse depressies. Je moet vooral denken aan bands als Broken Records, Tapes ’N Tapes, Flogging Molly, Timesbold, Lost In The Trees, Erland And The Carnival en op de pianostukken in de verte ook aan VNV Nation, waarbij de groep surft op de treurigste surfplank van de Beach Boys. Dat levert een uiterst pakkend en diepgravend totaalplaatje op. Grootse klasse die zeker tot meer bekendheid moet en zal leiden.
door Jan Willem Broek