The Colorist Orchestra is een Orkest rond spil figuren Aarich Jespers en Kobe Proesmans dat in 2013 is op gericht. De werkwijze van jespers en Proesmans is dat ze een singer-songwriter uit nodigen om dan samen diens werk te herwerken. Het Orkest weet door een ongewoon gebruik van akoestische/klassieke instrumenten en een variatie aan andere muzikale elementen een unieke sound neer te zetten. In het verleden hebben ze al samen gewerkt met o.a. Emiliana Torini uit IJsland en de Ierse Lisa Hanigan. Deze keer is het de beurt aan de Puerto Ricaanse singer-songwriter Gabriel Rios.
Het eerste wat opvalt als we de zaal binnenkomen is het volgebouwde podium waar allerlei “instrumentarium” opgesteld stond wat je niet direct op een theater podium zou verwachten. Zoals een fietswiel en een stalen plaat. Maar ook ongewone instrumenten als een trap orgel en een heel scala aan Vibrafoon- en Xylofoon-achtige instrumenten. Zeker niet de opstelling die je van een “normaal” orkest zou verwachten. Maar dat kan je ook niet anders verwachten als je de samenstelling van het orkest er even op na leest en dan vooral wat iedereen bespeelt: Kobe Proesmans – wooden drums & kalebas, Aarich Jespers – flapamba, anklung & melodische percussie / Sep François – melodische percussie, gehamerde mbar & spaak, Wim de Busser – vleugelpiano, prepared piano & keys, Tim Vandenbergh – contrabas & elektrische bas, Inne Eysermans elektronica & objecten, Jeroen Baert – viool en Karel Coninx – altviool, en uitaard Gabriel Rios – zang & gitaar . Al bij de eerste song verrast de sound mij, heel ritmisch en levendig, en het is ook heerlijk te zien hoe de mannen en vrouw zich geven in de muziek, het speelplezier is heel duidelijk te zien. Ook Gabriel Rios geeft zich van dat hij het podium op gesneld komt volledig. Rios heeft een heerlijk komieke mimiek op het podium en er is ook een mooie wisselwerking tussen hem en de muzikanten. Rios pakt voor verschillende nummers ook zijn gitaar erbij. De songs komen echt op een andere manier tot leven. Het klinkt allemaal heel fris en ongewoon zonder dat het echt vreemd wordt. Soms kan meer experimentele muziek heel ontoegankelijk klinken, maar deze keer niet, pop muziek blijft pop muziek, maar dan anders…
Een leuk fragment over de samenwerking:
En hier onder een registratie van het hele concert vanuit de AB in Brussel: