[cd, 130701/Fat Cat/Konkurrent]
De Franse muzikant/componist Sylvain Chauveau kent een veelzijdige carrière, die start in 1994 met de noise/postrockband Watermelon Club. Hierna stapt van 1999 over op diverse parallel lopende projecten, naast zijn solowerk. Zo is er het dub- en isolationistische ambientgerichte Micro:Mega, de broeierige, filmische postrock van Arca en later ook het experimentele On (met Steven Hess), het verstild experimentele Ensemble 0 en het gelegenheidsproject This Immortal Coil. Hij geeft verder acte de présence bij Félicia Atkinson, That Summer, Aus, Millimetrik, Below The Sea en Louisville. Vorig jaar maakt hij nog een 7” met Rainier Lericolais en onlangs brengt hij met Stephan Mathieu een fraai eerbetoon aan de muziek van Bill Callahan en diens Smog. Solo heeft hij iets dergelijks al gedaan voor Depeche Mode op zijn album Down To The Bone (2005).
Zijn solowerken zijn andere koek. De eerste Le Livre Noir Du Capitalisme verschijnt in 2000 en staat nog vol abstracte ambient met postrockinvloeden, waarbij zijn neoklassiek zich aan het vormen is. Dat gebeurt op de albums erna wel, die veelal filmisch van karakter zijn. Zijn derde album Un Autre Décembre (2003) verschijnt op het label 130701, wat een prestigieus sublabel van Fat Cat is dat zich meer toelegt op georkestreerde instrumentale muziek. Ook Set Fire To Flames (met Godspeed You! Black Emperor-leden), Max Richter, Hauschka, Jóhann Jóhannsson en Dustin O’Halloran brengen daar albums op uit. In 2005 wanneer hij met zijn Ensemble Nocturne de eerder genoemde Depeche Mode tribute uitbrengt, is de van origine gitarist Chauveau ook echt als zanger te horen, hetgeen hem goed af gaat. Zijn stem doet denken aan een warme variant op David Sylvian. De jaren erna richt hij steeds vaker zijn pijlen op meer minimale muziek, veelal met behulp van de piano en elektronica al dan niet aangevuld met strijkers en zijn zang. Hij is een toonaangevende artiest geworden, die de ene na de andere prachtplaat produceert. Na 10 solowerken is het ook niet verwonderlijk dat er nog materiaal op de planken ligt, mede omdat hij ook zijn muziek inzet voor diverse soundtracks en dansvoorstellingen.
Al dat niet eerder uitgegeven “restmateriaal” is samen met zeldzame en niet meer verkrijgbare nummers verzameld op de nieuwe cd Simple, waarmee de inmiddels in Brussel wonende Sylvain Chauveau voor de tweede keer op het 130701 label verschijnt. De muziek is gemaakt tussen 1998 en 2010, maar vormt hier toch een coherent geheel. Zeven van de 18 nummers zijn afkomstig van zijn niet meer verkrijgbare album Des Plumes Dans La Tête (2004). Daarnaast staan er een remix op, twee korte gitaarstukken en composities die hij gecreëerd heeft voor een dansvoorstelling “Au Nombre Des Chose’s” en onder meer de films “Beast” en “Alting Bliver Godt Igen”. De vier composities die bij de laatst genoemde film horen zijn met een 40 koppig orkest uitgevoerd, waarvan er twee nooit de film gehaald hebben. Je krijgt derhalve kamermuziek, neoklassiek, drones, elektronische experimenten, gitaarmuziek en pianostukken die allen aaneengeregen worden door de melancholische sfeer. Melodie naast het experiment, de twee gezichten die Chauveau ook op zijn andere werken laat zien, zij het dan dikwijls gescheiden. Maar het is een twee-eenheid die beide zijn kenmerkende intieme en droefgeestige stempel meekrijgen, waarbij het spelen met tijd en ruimte een belangrijk onderdeel vormt. Nog veel belangrijker is dat dit ongemeen sterke en wonderschone muziek heeft opgeleverd die je niet onberoerd kan laten. Fans van Max Richter, Labradford, Jóhann Jóhannsson, Erik Satie, Arvo Pärt, Rachel’s en Michael Nyman kunnen hier hun hart ophalen. Een weergaloze compilatie, zo simpel is het.
Luister Online:
Simple (albumfragmenten)
door Jan Willem Broek