[cd, Type/Konkurrent/Boomkat]
Het heeft heel veel weg van een erge geslachtsziekte, maar Svarte Greiner is het duistere project van Miasmah labeleigenaar en Deaf Center-lid Erik K. Skodvin. Van een zijproject is geen sprake meer, want de Noor is met Svarte Greiner inmiddels actiever en productiever dan de andere band. Zijn debuut Knive (2006) is al een opzienbarend doemwerk, mede door de focus op akoestische, klassieke instrumenten. Met Kappe gaat hij daar qua impact nog een stapje overheen. Vier lange stukken die opgebouwd worden uit drones, duistere ambient, samples, veldopnames, gitaareffecten en geluiden van cello, viool en orgel. De openingstrack is de meest noisy track, maar daarna worden er twee ijzige klanklandschappen opgetrokken, waarbij in de tweede daarvan de saxofoongeluiden van Kjetil Møster (Ultralyd) de onrustige atmosfeer extra body geven. In de slottrack schildert Skodvin een prachtige soundscape van gruizige gitaargeluiden, die door de drones en overige doomgeluiden ondersteund worden. Het dikwijls angstaanjagende, vervaarlijke geluid op Kappe is zeer filmisch en adembenemend. Want ook duisternis kan wonderschoon zijn. Wat bij de keel grijpt is de desolaatheid die van de krachtige muziek uitgaat. Het heeft net zo’n intens verlaten geluid als een walvis in de buurt van de Noordpool. Denk aan meer soundtrack gerichte varianten op Earth, SunnO))) en Skullflower in combinatie met de donkere pracht van Deaf Center, Jasper TX, Hilmar Örn Hilmarsson en Xela, die zich afspelen in een door David Lynch ontworpen ijslandschap. Verpletterend mooi!
Luister Online bij Myspace:
Last Light
door Jan Willem Broek