[cd ep, Monotreme/Konkurrent]
Op het immer verrassende label Monotreme debuteert Peter Cooper met zijn project Stumbleine in 2012 met de cd Spiderwebbed. Hij komt uit de altijd inspirerende muziekstad Bristol en brengt een fraai en vooral eigenzinnig amalgaam van dubstep, wave, shoegaze en r&b in combinatie met surrealistisch vervormde zang. Naast de elektronica krijg je ook gitaren en geluiden van andere akoestische instrumenten en zorgen de gastzangers CoMa en Steffaloo voor extra dromerige input. Hij nestelt zich hiermee ergens tussen The Weeknd, Burial, Stubborn Heart, Zomby, Holy Other, Cocteau Twins en My Bloody Valentine. Cooper maakt tevens deel uit van het dubstep trio Swarms. Eerder dit jaar verschijnt de mini cd Chasing Honeybees, waar hij de lijn van zijn debuut gewoon doortrekt. Nieuw in zijn geluid is dat de Welse singer-songwriter Violet Skies nu aanschuift. Haar heerlijk bitterzoete stem laat de tijden van de Cocteau Twins en Bel Canto herleven. Het levert een schitterend kleinood op, waarbij ik uitspreek dat hier best een volledig album op mag volgen.
Welnu, die is er (niet door mij uiteraard). Op Dissolver vervolgen ze hun eerder ingezette koers. Het is derhalve weer een heerlijke mix van r&b, dubstep, shoegaze en chillwave geworden, waarbij de muziek en de verrukkelijke zang elkaar nog beter in balans houden. Terwijl Violet Skies zich door de vroegere 4ad landschappen baant met haar soulvolle, nostalgische “waxing and waning” stem, gaat Cooper op zoek naar een spannende omlijsting van dit alles met de genoemde mix aan stijlen. Hierbij blijven ook de bovenvermelde invloeden van kracht, al zijn ze hier nog een tandje dromeriger en meer mysterieus. De combinatie van deze twee blijkt in ieder geval een gouden. Naast de eerdere referenties koersen ze ook nog wel eens richting Massive Attack, Ben Christophers, Ikonika, Jessy Lanza en Laurel Halo. Mooi in dit alles is dat vele stijlen en tijden op ongedwongen wijze samenvallen en daarmee een eigengereid, ijzersterk en melancholisch geheel vormen. Eigentijdse schoonheid vol onversneden nostalgie!
door Jan Willem Broek