[cd, Fluttery]
Een aantal maal per jaar roert het prestigieuze Fluttery label met meerdere releases zijn staart. En dan brengen ze veelal bijzondere postrock uit alle mogelijke hoeken van de wereld, al herbergt het label inmiddels ook zat andere stijlen. Een nieuwe band op het label is het Britse Stems. Ze laten zich beïnvloeden door uiteenlopende muziek, van Sigur Rós tot Massive Attack en van de Velvet Underground tot Stravinsky. Ze kennen dan ook een bijzondere line-up met gitarist/arrangeur John Dorr (tevens samples, elektronica), violist Tom Owen en altvioliste Megan Swinchin. Ze hebben tot nu toe een epee Only When all is broken can the truth be seen en een mini cd Shock And Awe uitgebracht. Hun muziek houdt eigenlijk het midden tussen hun invloeden en instrumentarium. Het is een soort mix van postrock, neoklassiek en artrock dat ze veelal ten gehore brengen.
Inmiddels komen ze met hun volgende release Polemics, ofwel polemieken, aanzetten. Met een titel als deze verwacht je wel dat de strijd muzikaal los zal barsten, maar dat is ver van de waarheid. Eigenlijk is het juist allemaal zeer vredig wat ze hier laten horen, zij het dat er wel voldoende spanning aanwezig is. Op filmische wijze brengen ze uiterst bewogen stukken die weer ergens tussen de eerder genoemde genres uitkomen. Hoewel door de strijkers eerder invloeden als Clogs, Craig Armstrong, Stavinsky, Julia Kent, Godspeed You! Black Emperor, Mono en dergelijke naar boven komen drijven, vallen er bij scherpe beluistering ook echt andere te ontdekken. Zo verraadt de licht raggende gitaar op de achtergrond van “Connery” ook de liefde voor een band als Sigur Rós en doet de gespannen sfeer met lichte elektronica in datzelfde nummer ook aan de meest rustieke ambienttracks van Nine Inch Nails denken. In “Reverence” hoor je weer Oosterse ingrediënten, die wel associaties oproepen met het neoklassieke werk van Eyvind Kang. En zo verstoppen ze wel meer verrassingen in deze serene pracht, van folk elementen en etherisch geneurie tot subtiele elektronica en samples van zee en zeemeeuwen. In “Unraveling” komt het eenmaal tot een uitbarsting, maar voor de rest is het op biologerende wijze genieten van de uitzonderlijk pracht. Het schitterende nummer “Anahata” staat er in twee uitvoeringen op, de reguliere track plus de strijkversie waar nog 3 violisten en 2 cellisten aanschuiven. Een wonderschoon unicum!
door Jan Willem Broek