[cd, Den Records]
Stefano Ferrian is een Italiaanse avant-gardistisch componist en multi-instrumentalist, die er graag op los experimenteert. Dat doet hij onder meer in de groepen .psychofagist., Ffatso, Razoj en Name Of The Game, maar ook solo. Zijn discografie is al behoorlijk indrukwekkend aan het worden. Sinds vorig jaar houdt hij er ook het de-NOIZE Project op na. Hier kan hij zijn improvisatorische driften mooi in kwijt. In 2011 verschijnt Chapter #01 Amphetamine, hetgeen een monumentaal werk is geworden. Hij behandelt graag onderwerpen als menselijke verslavingen en in het bijzonder drugs. Nu is er zijn tweede hoofdstuk Chapter #02 Lophophora, hetgeen verwijst naar de kleine cactus waaruit mescaline en andere hallucinerende stoffen gewonnen kunnen worden. Nou is hetgeen Stefano hier voorschotelt ook behoorlijk hallucinant. Hij brengt één lange trip van 34 minuten vol improvisaties, die uiteenlopen van keiharde industrial, intrigerende avant-garde, duistere drones, psychedelische trips, experimentele post-rock en dark ambient. Hij fabriceert dat alles met zang, gitaren, saxofoons, bas, percussie-instrumenten, synthesizers, drumprogrammeringen en allerhande objecten. De cd opent nog vrij rustig maar bouwt dan op naar stevige geluidswallen die doen denken aan Swans, God en Godflesh. Daarna volgens er allerlei stijlwisselingen en bouwt hij op imposante wijze verder aan zijn sterke compositie psychedelische orkestraties, die alle kanten op gaat en je stevig in de greep houden. Als een koortsachtige nachtmerrie trekt het aan je voorbij. Je hoort associaties met bands als Guapo, Nichelodeon, Praxis, King Crimson, Zu en Elliott Sharp langskomen. In feite is dit één grote omslaande duistere, maar biologerende watergolf waar je in terecht bent gekomen en waar je geen grip op hebt. Je moet enkel wachten tot je overdonderd en naar adem happend weer aan land bent gespoeld. Gevaarlijk verslavende goed.
Luister Online bij Soundcloud:
Lophophora (sample)
door Jan Willem Broek