Sonic Youth – The Eternal (cd, Matador)
O jee, ik hoor de critici en de sceptici alweer van verre aan komen galopperen. Bij een nieuwe Sonic Youth ruiken ze bloed. En het is in ieder geval altijd goed om eens lekker je gal te spuien. Opmerkingen dat ze na Dirty of zelfs verder terug Bad Moon Rising nooit meer zo goed zijn geworden zijn dan weer aan de orde van de dag. En natuurlijk elke keer de discussie of ze moeten stoppen of niet. Maar ik pleit ervoor dat die mensen nu gewoon eens stoppen Sonic Youth te volgen. Ze steken met hun puntige rock nog steeds ver boven de grijze middelmaat uit, zelfs al zijn zij nu letterlijk grijzende. Wie iets volslagen nieuws verwacht, had na Dirty of beter Goo al kunnen stoppen. Ik zou ook graag eens horen van iemand die NU instapt, hoe hij of zij het geluid van Sonic Youth ervaart. Waarschijnlijk zou het typische, dissonante gitaargeluid mensen nog steeds overtuigen en nieuwsgierig maken naar voorgaand materiaal. Het makke van een grote band als Sonic Youth is dat ze het nooit goed doen, te soft, te experimenteel, teveel hetzelfde, te anders….Als Sonic Youth nu nog klinkt zoals op Daydream Nation of Goo dan veranderen ze niet genoeg, klinken ze volslagen anders dan is men de weg kwijt en als ze langzaam evolueren en doen waar ze goed in zijn -namelijk originele gitaarnoise maken- dan mogen ze wel stoppen. Dit hoor ik al zo’n 17 jaar! De vraag of ze moeten stoppen vind ik derhalve geen relevante vraag, wel of je ze moet blijven volgen! Ik ben een fan en wil graag met de andere fans genieten van weer een puik nieuw album. Het beukt weer lekker en ja het klinkt als Sonic Youth, zoals altijd en getuige de titel The Eternal wellicht ook voor altijd.
Luister Online:
The Eternal
door Jan Willem Broek