[cd, Morr Music/Konkurrent]
Wat 2011 nog ontbeert is een echte rare meisjesplaat. Dat laatste is overigens bedoeld als een positieve kwalificatie. Maar het tweede deel van het muziekjaar gaat in en ik heb goede hoop bij de nieuwe cd We Sink van de IJslandse Sóley, die vorig jaar solo al debuteert met haar veelbelovende mini Theater Island. Solo, want Sóley Stéfansdottir maakt hiervoor deel uit van de fijne indiepopband Seabear. Eerder gaat Sindri Már Sigfússon uit die band al zijn eigen weg met Sin Fang Bous en Sin Fang. Nu kruipt multi-instrumentaliste Sóley definitief uit haar schulp, want eerder vindt ze haar stem niet eens de moeite waard om te laten horen. Ze verbergt haar gezicht op beide releases nog wel achter allerlei versieringen, waardoor een CocoRosie referentie op de loer ligt. Dat blijkt overigens muzikaal ook het geval, maar er is meer. Ze brengt schemerige, waterige pianopartijen, akoestische en elektrische gitaar, klokkenspel, handgeklap, diverse percussie-instrumenten, synthesizergeluiden en beschikt over een wonderschone zwoel-hese, bitterzoete stem waar een zweem van mysterie omheen hangt. Met dat alles maakt ze licht bevreemdende maar lieflijk klinkende indiefolk arrangementen die behoorlijk dromerig, filmisch en melancholisch zijn. Aan de andere kant is het allemaal ook behoorlijk pakkend en weet het te beklijven. Denk daarbij aan een eigengereide kruisbestuiving van Emiliana Torrini, Julee Cruise, Marissa Nadler, Joanna Newsom, Patrick Watson, Hanne Hukkelberg, Soap & Skin en Seabear. Veel rare meisjes ingrediënten, maar gewoonweg te catchy om de volledige kwalificatie binnen te slepen. Bij vlagen bevind je jezelf wel ineens in surreële en licht beangstigende settings, maar dat wordt altijd met een meer toegankelijk nummer afgewisseld. Ze brengt evenwel een luisterrijk debuut gehuld in een prachtig sepiakleurige atmosfeer.
Luister Online:
We Sink (albumsamples)
door Jan Willem Broek