SND – Tenderlove (Mille Plateaux, 2002)

Begin deze eeuw maak ik voor het eerst kennis met de zogenaamde Glitch en Clicks & Cuts, eigenlijk via de muziek van Autechre en Aphex Twin. Als je enigszins interesse had in zulk soort geratel kon je al snel niet meer om deze iets nieuwere stroming heen (die uiteindelijk natuurlijk zijn roots heeft in het vooruitstrevende werk van Oval mid jaren 90).
Labels als Raster-Noton, Mego en Mille Plateaux brachten enkele baanbrekende releases uit waarvan een aantal mij zeer zijn bijgebleven. Een van de albums die ik nu nog steeds graag hoor is Tenderlove van SND.

snd_tenderlove

SND is het duo Mark Fell en Mat Steel dat ergens in 97 of 98 is begonnen met het uitwerken van hun fascinatie voor rave, acid en andere dance vormen, maar dan wel op zeer eigenzinnige manier. De geluiden worden volledig uitgekleed tot haast basale clickjes, kraakjes en afgestompte bassdrums.
Waar op de eerste releases het nog iets meer standaard dance lijkt te zijn krijgen ze in 2002 met Tenderlove echt de smaak te pakken en komt er een behoorlijk swing in de muziek terug.
De invloed van 2-step is hier voor het eerst duidelijk te horen en dit resulteert in nummers die je de dansvloer optrekken of je nu wilt of niet. Echter is er meer dat mij aanspreekt in dit album. Niet alleen is het lekker om op te dansen, het zit ook nog eens ingenieus in elkaar met steeds hele kleine veranderingen die voor de niet-dansers onder ons het album ook tot een waar luistergenot maken.
Daarbij maken ze dan ook nog eens gebruik van dikke baslijnen en haast melodische elementen die het geheel een soort zwoele erotische tint geven. Nooit eerder had ik zoiets dergelijks gehoord in abstracte elektronische muziek, en zelfs nu 13 jaar later is het een niet veel voorkomend iets.
Later zal er nog een geweldige track in dezelfde lijn uitkomen op een van de Clicks & Cuts platen totdat we enkele jaren niets van ze horen als duo. Pas in 2008 krijgen we weer een EP en dan in 2009 de volwaardige opvolger van dit album: Atavism, waar echter alle erotiek is geruild voor pure agressie.

Ondanks dat Atavism ook een geweldig album is zal het toch niet op kunnen tegen de soms hitsige tracks van Tenderlove.
Ooit, stel ik me voor, staan er in de discotheek allemaal hitsige jongeren klam tegen elkaar aan te dansen terwijl deze plaat snoeihard uit de speakers komt rollen. Ooit…tot die tijd blijf ik in ieder geval nog even in mijn eentje verder genieten en al heupschuddend door de huiskamer wiebelen.

Comments

comments

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.