Smaak daar valt niet over te twisten, toch?
Ik ben ooit Caleidoscoop begonnen omdat ik een mooi beeld van de muziek weer wilde geven. Er zijn zoveel vissen in de zee, dat een negatieve recensie tussendoor gewoonweg verspilde moeite is. Als je zoals ik gemiddeld meer dan 2 recensies per dag hebt, zelfs beperkt tot wat ik op cd ontvang, valt dat denk ik ook te rechtvaardigen. Nu heb ik Caleidoscoop verruild tot de wekelijkse rubriek het Schaduwkabinet van de Subjectivisten, die me de vrijheid geeft ergens kort of lang over uit te weiden. Per definitie verandert er niet heel veel, maar het heeft mij wel echt meer tijd gegeven. Deze uitleg omdat ik toch eens een keer een ander geluid wil laten horen.
We krijgen een promo-verzoek van de Nederlandse act Het Gloren, hetgeen het project is van ene Floris Schrama, die in 2010 het afbibberende Glorie 123 het licht laat zien. Een Gggristen in hart en nieren. Ik heb niets tegen gelovigen, dat weten de meeste gelovige vrienden van mij ook. We zien elkaars leven als verschil in filosofie en dikwijls vinden de gelovige vrienden ook dat de Bijbel voor interpretatie vatbaar is. De mensen die het geschreven woord van eeuwen geleden letterlijk nemen, ja daar heb ik geen raakvlakken mee. Vandaar de driedubbele g in de introductie. Maar ook ik geniet intens van de Klezmatics, Low, The Innocent Mission, Kloster en noem ze maar op. Ik vind gelovende mensen ergens wel benijdenswaardig, omdat die iets hebben om zich aan te spiegelen. De rest moet het gewoon stellen met normaal fatsoen, een goed geweten en dergelijke. Maakt niet uit, ieder z’n levensinvulling. Zolang je geen extremist wordt, is alles voor iedereen leefbaar.
Toch kan je Floris ook geen extremist noemen, maar als je aan de uitspraak al kunt horen dat hij Christen is, laat ik het gewoon ook een goed opschrijven, dan is er iets mis. Dan mist hij een relativerende of verbindende factor, want hetgeen je bent hoef je niet per se te horen. Goed, soit, dat is de eerste indruk. Dan luister ik goed naar de teksten en die staan bol van de clichés. Hij klinkt als een cliché-hippie, die ze een eeuw geleden nog met pek en veren in de dichtstbijzijnde sloot hadden geworpen.
Dan denk je dat er enig leereffect is, maar nee hoor, hij komt gewoon met een nieuw album Overvloed. Al in de eerste song slaat hij volledig de plank mis door vagina als vagIEna uit te spreken en überhaupt vagina en piemels in zijn tekst op te nemen. De woorden worden uitgesproken als waarheden waaraan je mag twijfelen. Het klinkt als het minder begaafde neefje van Spinvis, dat slechts in familiekringen voor enig applaus zorgt.
Als je nog niet aan eten toe bent kan je dit wellicht nog verteren, maar voor de rest denk ik vooral aan een mandje met pek en veren en heel hard afduwen! Echt vreselijke muziek!