[cd, Asthmatic Kitty/Konkurrent]
Shannon Stephens is denk ik voor de meeste mensen een volslagen onbekende. Toch heeft ze ooit de band Marzuki met Sufjan Stevens (de namen komen aardig overeen) gedeeld en heeft Will Oldham van haar debuut een nummer gecoverd. Dat debuut is alweer 9 jaar geleden uitgekomen. Ze heeft zich de afgelopen jaren vooral gestort op haar gezin. Maar Sufjan vindt dat ze haar handen nu wel eens uit het afwaswater mag halen. En terecht! Haar debuut kent namelijk prachtige singer-songwritermuziek met Americana folk en altcountry invloeden. Dat ze die kunst nog steeds verstaat blijkt wederom op The Breadwinner. Haar songs zijn soberder, ingetogener, intiemer en meer droefgeestig geworden. Het is ook een echt huiselijk gebeuren, in de tweede songs hoor je zelfs één van haar 3 kippen door de muziek kakelen, want in haar teksten lijkt ze op zichzelf te blikken en alle dingen uit het dagelijks leven te benoemen, accepteren en een mooie plek te geven in haar muziek. Haar wapens zijn de akoestische gitaar en haar zoetgevooisde, licht getourmenteerde stem die je moeiteloos doet wegdromen. De fraaie liedjes van hoog niveau krijgen ruggensteun van gitarist Nathan Smurthwaite (The Marrying Type, The Abodox), trombonist Steve Moore, contrabassist Edd Key (Spittin’ Image), drummer James McAlister (Sufjan Stevens, Richard Swift, Ester Drang) en cellist/componist Phil Peterson (Nada Surf, Mastodon, Chronicles of Narnia Soundtrack). Ondanks al deze steun blijven de liedjes klein. Ze zit met haar muziek op een geheel eigen plek ergens tussen Cat Power, Mia Doi Todd, Sibylle Baier, Lisa Germano en Nick Drake. Goudeerlijke, pure muziek die gewoonweg bloedstollend mooi is.
door Jan Willem Broek