[cd, Fluttery/Kunaki]
Het internationale Fluttery label blijft me telkens verrassen met hun nieuwe muzikale vondsten. Ze zijn ware fijnproevers als het gaat om innovatieve post-rock, maar beperken zich daar niet toe. Ook meer elektronisch en experimenteel gerichte bands vinden er hun onderdak. Nu komen ze met het album Habitat 67 van het Canadese combo Seven Nines And Tens. De mannen uit Vancouver openen hun cd, waar de titel overigens refereert aan een bijzonder appartementencomplex in Montréal, met strakke metal vol uitstekende riffs en double bass drums en die me doet denken aan Isis. Maar ze schakelen van de metal weer ineens over op de post-rock, waardoor je even op het verkeerde been gezet wordt. De band bestaat uit Dave Cotton (gitaar), Earl Heath (bas, drums) en Riley Roukema (drums, bas). Hier en daar maken ze voor de meer ruimtelijke geluiden ook gebruik van de synthesizer en tevens zijn er enkele stemsamples waar te nemen. Gedurende het album doorkruizen ze diverse genres als doom rock, spacerock, free jazz, hardcore, math rock, shoegaze, punk en tevens experimentele muziek. Telkens schakelen ze op verrassende wijze over, waarbij het bovenliggende geluid wel door de metal wordt gevormd. Er gebeurt zoveel in hun muziek dat je de zang nooit mist; aan het eind van één nummer hoor je alleen een keer voor de grap een grunt. Ze weten als trio een vol, boeiend en overrompeld geluid aan de dag te leggen. Hun grootste kracht zit hem in de variatie die ze aanbrengen tussen en in de tracks en het gemak waarmee ze van het ene naar het andere genre laveren en dat ook daadwerkelijk beheersen. Ze wisselen ook goed de harde en meer subtiele stukken af. Post-metal is misschien wel de term die de lading nog het beste dekt. Naast Isis moet je wisselend denken aan de muziek van Porcupine Tree, Black Sabbath, Primus, My Dying Bride, Slowdive en Don Caballero. Een machtig en meeslepend album!
Luister Online bij Soundcloud:
Habitat 67 (album)
door Jan Willem Broek