[cd, Full Time Hobby/Konkurrent]
De Britse muzikant James Welch verblijft al geruime tijd in het immer inspirerende Berlijn, zoals veel experimentele elektronische artiesten eigenlijk. Vroeger is Keulen de belangrijkste elektronica stad, maar de hoofdstad heeft die plek helemaal overgenomen. Vorig jaar bundelt hij onder zijn nom de plume Seams de twee eerder opgenomen mini albums op Tourist / Sleeper, waarvan de eerste al in 2010 is opgenomen. Geïnspireerd door het buitenleven overdag en met name ’s avonds in het zomerse Berlijn. Vandaar dat de muziek erop een nachtelijke, maar zwoele atmosfeer uitademt. De muziek is zeer ritmisch, maar ook altijd sfeervol en komt ergens tussen IDM, synthesizermuziek en lo-fi dance uit, al dan niet aangedikt met stemsamples en straatgeluiden.
Een jaar later laat Seams het volledige debuut Quarters het licht zien. Welch laat de elektronica nog meer spreken en brengt een grootstedelijk geluid ten gehore. Het roept meteen een beeld op alsof je als een nieuwsgierige, licht aangeschoten toerist het nachtleven van het grootse Berlijn verkent, waar je geen straat onbenut laat. Het is vooral knap dat Welch een beeld als dit weet te scheppen met veelal klinische elektronica. Maar door de stemsamples, veldopnames, warme vintage elektronica en zwoele beats weet hij er een filmische en organische draai aan te geven, die je als vanzelf meesleept naar een reis die door je eigen verbeeldingsvermogen wordt aangestuurd. De muziek bestaat uit een mengelmoes van IDM, synthesizermuziek, techno, glitch en uiteenlopende elektronische experimenten. Het is een meeslepende soundtrack voor het nachtelijke leven geworden, maar één die ook het daglicht prima verdraagt. Hij komt met zijn ritmische brouwsels ergens uit tussen Jon Hopkins, Kreidler, Boards Of Canada, Markus Guentner, Pantha Du Prince, Four Tet, The Field, Jean-Michel Jarre, Kraftwerk, Gas en Michael Mayer. Ondanks de veelal abstracte elektronica is dit een werk dat menselijk en emotioneel overkomt. Elektronica als pure bron van gevoelens en beelden. James Welch levert een imponerend en gewoonweg magistraal debuut af, waarbij je ook moeilijk stil kunt zitten.
door Jan Willem Broek