[cd,
Van een heel andere orde op het redelijk verse label van Eivind Opsvik (zie recensie hieronder) is het powertrio Seabrook Power Plant. De band is ontsproten uit het brein van gitarist en banjospeler Brandon Seabrook. Hij maakt deel uit van Naftule´s Dream en houdt er eveneens de eigen rockband AntiJazz Raygun op na. Met zijn nieuwe project wil de conservatoriumstudent iets heel anders. Daarvoor heeft hij bassist Tom Blancarte en zijn jongere, drummende broer Jared Seabrook aangetrokken, waarmee hij op hun gelijknamige debuutalbum een ongelooflijk krachtige mix neerzet van punk, folk, avant-garde jazz, akoestische metal en improvisaties. Je krijgt supersnelle, complexe gitaar- dan wel banjopartijen, die wisselend de bovengenoemde genres raken. Meestal is het een virtuoze combinatie van elementen. Deze worden ondersteund door heftige baspartijen en drums die dikwijls als mokerslagen neerdalen. Ik moet zeggen dat ik zelden zulke fysieke muziek heb gehoord die ook nog eens buitengemeen origineel te noemen is. Een banjo als heavy rockinstrument, wie had dat ooit gedacht? Het is een feit geworden. De banjo is binnenkort de bom onder de stoere mannen. Het album staat bijna 40 minuten vol meeslepende muziek die energiek, dynamisch, spastisch, speels, super heftig en verbluffend uit de hoek kan komen. Er komen ook niet direct associaties naar boven omdat ze een brug slaan tussen bij wijs van spreken Black Sabbath, Steve Vai en Naked City. De cd besluit nog met een imponerende doom-ambient track, waarmee ze verworden tot een soort sunn banjO ))). Deze improvisaties en experimenten van de bovenste plank moet je gewoonweg zelf ondergaan. Onnavolgbare en toch uiterst subtiele krachtpatserij. Wat een weergaloos debuut!
Luister Online:
Seabrook Power Plant
door Jan Willem Broek