[cd, Alien Transistor/Konkurrent]
Ondanks dat de groep slechts drie leden telt, mag je bij Saroos gerust spreken van een supergroep. De band bestaat namelijk ten eerst uit drummer/samplespeler Christoph Brandner, die al deel heeft uitgemaakt van Potawatomi, Village Of Savoonga, Anna Karenina, The Slum Lords, Cobra 2000, Lali Puna, Console, Mexican Elvis, Jersey en de Tied+Tickled Trio. Verder heb je drummer Florian Zimmer die op zijn beurt Camp@, Fred Is Dead, Jersey, Iso68 en Lali Puna op zijn CV mag zetten. Tot slot is het (bas)gitarist Max Punktezahl van The Notwist, Contriva, Masha Qrella, Jersey en Lali Puna die de groep completeert. Allen rommelen ze ook graag met de elektronica. Het is overigens niet helemaal dezelfde samenstelling als op hun gelijknamige debuut uit 2006, want daar doet nog een handvol aan gasten mee. Pas in 2010 verschijnt hun tweede album See Me Not, waar ze net als op hun debuut met gastmuzikanten werken. Ze brengen hun elektronica, bas, gitaren en percussie-instrumenten in stelling om een zeer ritmisch geheel neer te zetten. Daarmee laveren ze op pakkende wijze van jazz, krautrock en avant-garde naar postrock, hiphop en no/new wave met tevens Oosterse, filmische en mysterieuze elementen. De meeste nummers zijn puur instrumentaal, maar her en der duiken wel wat zangflarden op. Het is een genreoverstijgend album geworden, waarbij de nadruk op de lekker pakkende ritmes ligt. Prachtige, sfeervolle muziek!
Nu is het wederom 3 jaar eer ze terugkeren met Return. Eerder dit jaar komen de drie uit Berlijn en Munich nog wel met een de 12” Morningway, maar naast een albumtrack staan daar verder vooral remixen op. Wel merk je dat ze iets meer de dub en een laidback geluid opzoeken. Dat doen ze eveneens op hun nieuweling. En daar waar sommige drummers als ritmische schaduwen achter de band staan, laten deze horen hoe belangrijk een ritmesectie op de voorgrond kan zijn. De pakkende ritmes, al dan niet elektronisch gegeneerd, krijgen hier alle ruimte op de basis voor hun muziek neer te zetten. Ze kleuren dat verder smaakvol en bovenal op duistere wijze in met jazz, dub, ambient, krautrock, post-rock, indietronica, hip hop elementen en allerhande experimenten en samples. De atmosfeer is filmisch, nachtelijk, melancholisch en door de Oosterse elementen ook uiterst mysterieus. Zoals altijd zijn de nummers hoofdzakelijk instrumentaal, maar geven de stemsamples er een warm en menselijk karakter aan. Het levert een organisch geheel op, dat meer dan ooit tot de verbeelding spreekt. Als je de muziek hoort vermoed je een compleet elektronische band, maar de organische geluiden verraden hun achtergrond. Ze weten een meeslepende, hypnotiserende en dynamische sound aan de dag te leggen die ergens tussen DJ Shadow, Summit, The Notwist, Chronomad, The Album Leaf, Odd Nosdam, Tied+Tickled Trio en Mice Parade uitkomt. Heerlijk album en geweldige terugkeer van een authentieke groep.
door Jan Willem Broek