[2cd, Tonefloat]
Een nieuwe release op het Nederlandse kwaliteitslabel Tonefloat is altijd wel iets om naar uit te kijken. Het label put namelijk uit unieke artiesten van veelal de buitencategorie en uiteenlopende genres, wat niet betekent dat je er altijd zitvlees voor nodig hebt om ze te doorgronden. Maar het zijn stuk voor stuk albums waarop iets bijzonders gebeurt en waar de muziek zorgt voor een waar luisteravontuur dan wel belevenis. Ook de Britse muzikant Gavan Kearney alias Sand past hier prima tussen met zijn mysterieuze project Sand Snowman. Met dit project brengt hij sinds 2006 releases uit, die op eigenzinnige wijze aan de man gebracht worden via labels als Time-Lag, Beta-Lactam Ring Records, Reverb Worship en dus Tonefloat. Gavan brengt een niet alledaagse combinatie van Britfolk, wereldmuziek, ambient, avant-garde en akoestische progrock. Hij zet hiervoor piano, akoestische en elektrische gitaar, bas, sitar, xylofoon, mandoline, orgel, percussie-instrumenten, gevonden geluiden en zang in, meestal in combinatie met diverse gasten. De nieuwe cd The World’s Not Worth It, hetgeen haast klinkt als een cynische James Bond titel, herbergt ook weer al die ingrediënten. Te gast op (koor)zang zijn de min of meer vaste medewerkster Moonswift, Amandine Ferrari (The Eden House) en niemand minder dan Porcupine Tree’s Steven Wilson. Daarnaast geven drummer Maarten Scherrenburg (Use Of Ashes, The Mercy Giants, March) en klarinettist Demian Castellanos (Booze, Knives Ov Resistance) acte de presènce. Sand Snowman brengt breed uitgesponnen, sfeervolle tracks die klokken tussen de 4,5 en 9,5 minuut. De info qua instrumentarium ontbreekt, maar de cd lijkt te openen met het geluid van een hang en zet meteen op sfeervolle wijze de toon. Onaards maar toch met beide voeten op de grond. De rest waaiert ook uiteen tussen de bovengenoemde genres. Het vormt een beklijvend geheel dat op een rare manier het midden lijkt te houden tussen The Residents, King Crimson, Fovea Hex, Fairport Convention, Porcupine Tree, John Fahey en Univers Zero, al drukt Gavan er telkens zijn eigenzinnige en ingetogen melancholische stempel op. Je ervaart de muziek als een prettige droom, waarin zaken op onlogische, hoog associatieve maar toch te volgen wijze aan je voltrekken. Buitengewoon mooi en biologerend! In een beperkte oplage van 500 exemplaren verschijnt deze cd als dubbel-cd, waarbij de tweede cd Vanished Chapters nog eens 8 instrumentale nummers bevat die niet bepaald onder doen voor de eerste schijf. De nadruk ligt hier net iets meer op het ritmische en filmische aspect, waardoor je de zang eigenlijk helemaal niet mist. Of de wereld het waard is, daar ga ik dan niet over maar bij elkaar heb je hier wel anderhalf uur aan hoogwaardige prachtmuziek.
Luister Online bij Soundcloud:
Ice And Rainbows
door Jan Willem Broek