[mcd, Fluttery]
Eén van de labels die door mijn leven als recensent een diepe indruk heeft weten te maken, is toch wel Fluttery Records. Ik vind het daarom ook wel mooi om met een drieluik van hen af te sluiten. Het label wordt gerund door de Turkse Amerikaan Taner Torun, die over een eigenzinnige smaak beschikt. Hij haalt postrockbands vanuit de hele wereld naar boven en weet deze het podium te geven dat ze verdienen. Onder hen is ook de Britse muzikant Mark Wardale, die al enige jaren onder de naam Row Boat opereert. Met zijn muzikale roeiboot koerst hij sinds 2009 wel over postrock wateren, maar duikt met enige regelmaat andere zijwateren in. Hij heeft diverse epees uitgebracht en pas in 2013 ziet zijn volledige debuut ETT het licht. Een prachtige verzameling van uiterst melancholische en serene songs, die rust en schoonheid brengen en tot de verbeelding weten te spreken. De veelal Scandinavische titels verraden zijn liefde voor bands als Sigur Rós, Björk, Stafrænn Hákon en Agent Fresco. Eerder dit jaar verschijnt zijn tweede cd In Between, waarbij hij de onontgonnen gebieden van de romantiek wil verkennen. Hij brengt in basis weer postrock maar tevens drones, ambient en abstracte neoklassiek. Dat alles hult hij in nevels en een gitzwarte atmosfeer. De invloeden lopen uiteen van subtraciveLAD, Hammock, Yellow6, Sigur Rós en Library Tapes tot aan Labradford, Richard Skelton, Agent Fresco, Moddi en múm. Het levert een etherisch en bij de keel grijpend geheel op, waar piano, strijkers, hoorns, drums, gitaren, elektronica en bassen de dienst uitmaken.
Geen wonder dat Fluttery het stijf uitverkochte debuut Romance opnieuw uitbrengt. Deze mini telt 4 nummers en duurt in totaal bijna 22 minuten. Het is Row Boat in de meest pure vorm, waarbij de postrockstructuren nog minimaal aanwezig zijn. Hij brengt fonkelende xylofoon-, hoorn- en vioolpartijen, aangevuld met ambientachtige en neoklassieke klanktapijten. Het is allemaal van een intense droefgeestigheid en schoonheid, die ergens wel raakt aan de eerder genoemde referenties. Het geluid hier is alleen helder als ijs en diep als de grootste oceaan. Daarom roept de muziek hier ook herinneringen op aan een kruisbestuiving van Stars Of The Lid en Arvo Pärt. Het levert, ondanks de lengte, een complete en overrompelende luisterervaring op, die gelukkig weer onder ons is.
door Jan Willem Broek