[cd, Leaf/Konkurrent]
In 2010 weet het Zweedse duo Roll The Dice, overigens niet te verwarren met de hardcore band, diepe indruk te maken met hun gelijknamige debuut op Digitalis Industries. De groep bestaat uit televisie- en filmcomponist Malcolm Pardon en Peder Mannerfelt die als The Subliminal Kid met Fever Ray heeft gewerkt. Ondanks de onzekere naam van hun groep, gaan ze behoorlijk voortvarend en doelgericht van start met hun fijne mix van analoge elektronica en piano. Ze brengen een eigenzinnige, ietwat bevreemdende hybride minimal music, downtempo, synthpop, krautrock, ambient en abstracte muziek. Een jaar later doen ze dat gewoon weer op In Dust, ditmaal uitgebracht op het prestigieuze Leaf label. Roll The Dice legt een meer menselijk, toegankelijk, psychedelisch en toch warm geluid aan de dag. Met hun meer organische benadering voeren ze je mee naar een uiterst intrigerende droomwereld, waar het op nostalgische wijze genieten is van de geboden pracht. Voer voor de gedachten, waarmee ze op wisselende wijze aan Jean-Michel Jarre, Emeralds, Steve Reich, Cluster, Kraftwerk, Tangerine Dream, Autechre, The Caretaker en Black To Comm doen denken.
Ik noem die referenties nog maar even, want op hun derde album Until Silence heeft een ware aardverschuiving plaats gevonden. De basisingrediënten zijn nog altijd aanwezig, maar die zetten ze in om meer duistere, experimentele en tevens filmische muziek te maken. Ze hebben daarnaast ook een 26-koppig strijkensemble ingezet, die met enige regelmaat hun toch al schitterende creaties weet te omzwachtelen maar ook van de nodig spanning te voorzien. Met name het tweede deel van de cd is gitzwart, maar tevens van een aan de grond nagelende pracht. Het is alsof Kreidler, Clint Mansell, Ben Frost, Einstürzende Neubauten, Nine Inch Nails, Set Fire To Flames en Jóhann Jóhannsson een duister bondgenootschap zijn aangegaan om een denkbeeldige soundtrack te creëren. Dat levert net zoveel schoonheid als intrigerende en verontrustende muziek op. Het is een ijzersterke stap geweest om deze switch te maken. Prachtalbum, dat pas stil wordt na 51 minuten.
door Jan Willem Broek