Het is totaal geen geheim dat ik zeer groot liefhebber, of misschien zelfs fan van het werk van Richard Youngs ben. Het maakt eigenlijk niet uit wat hij doet, alles kan ik waarderen. Echter omdat voor veel mensen Richard Youngs nogal moeilijk is om in te komen doordat zijn oeuvre zo ontzettend groot en divers is bij deze een poging een gids te creëeren die je kan helpen. In deze gids ga ik albums van hem bespreken die helpen zijn werk beter te doorgronden en ook kunnen helpen om een beter beeld te krijgen van de artiest. Met deze gids ga ik gewoon beginnen met mijn persoonlijke favoriet en het album dat door de meeste mensen wel wordt aangewezen als goed startpunt: Sapphie.
Sapphie is een van Youngs zijn meer toegankelijke albums waarop hij met alleen gitaar en zang intieme liederen teweeg brengt. Het is zijn 5e solo album, naast de dan al vele samenwerkingen die van hem zijn uitgekomen. In 1998 voor het eerste uitgekomen op CD via Oblique, maar in 2000 heruitgegeven door Jagjaguwar op zowel vinyl als CD.
Al bij de eerste tonen van Soon It Will Be Fire is de sfeer van het album duidelijk: het is droevige muziek. Zacht tokkelt Youngs aan zijn gitaar waarbij hij niet geheel zuiver, maar wel heel mooi zingt. Doordat de stem niet helemaal zuiver is draagt het goed bij aan de versterking van de melancholische sfeer in de muziek. Ook heel duidelijk is de voor Youngs zo herkenbare wijze van spelen, waarbij herhaling een belangrijke rol speelt. Echter, bij goed luisteren is ook duidelijk dat er iedere keer kleine variaties te horen zijn.
In A Fullness Of Light In Your Soul komt die herhaling weer terug. In dit nummer is ook duidelijk de invloed van traditionele Britse folk terug te horen. Op een bepaalde manier zijn Bert Jansch en Nick Drake nooit ver weg bijvoorbeeld. Het geheel is echter wat langzamer. Meer introvert wellicht.
In het laatste nummer en wellicht het mooiste nummer door Youngs ooit opgenomen The Graze Of Days komt er weer iets meer lichte hoop in de muziek. De melancholie blijft echter ook hier belangrijke aanwezige. Zijn stem is hier iets rauwer dan bij de andere nummers, wat wellicht te maken heeft met de opname sessie die voor het hele album aan een stuk door is gedaan in een woning van een vriend tot dat alles echt goed was zonder in de opnames de thuiskomende buren of het verkeer buiten en wat nog meer hoorbaar zou kunnen zijn. Maar dit draagt eigenlijk alleen maar bij aan het persoonlijke intieme gevoel dat de muziek uitdraagt.
Voor mij persoonlijk is Sapphie van Richard Youngs een van de meeste intieme albums die ik heb gehoord. Waar veel andere folk en singer/songwriter muziek mij niet aanspreekt komt het maar zelden voor dat ik tijdens het luisteren kippenvel krijg, iets wat me bij dit album nog steeds gebeurt, zelfs na de vele keren dat ik deze heb geluisterd (wat in de honderden keren loopt sinds ik het album ken).
(Sietse)