[cd, White Box/Baked Goods]
Vorig jaar toont Richard A. Ingram, de ex-gitarist van de inmiddels opgeheven indie rockband Oceansize, aan dat je als lid van een rockband daarna prima aan het experimenteren kunt slaan. Zijn vorig jaar verschenen cd Consolamentumis daar het verbluffende en meer dan overtuigende bewijs van. Hierop creëert hij bij de keel grijpende desolate klanklandschappen met neoklassieke elementen die het daglicht nooit zullen zien. Op zijn nieuwste cd Happy Hour, wederom uitgebracht op het prestigieuze White Box label, gaat hij nog een stapje verder, ondanks de reuze gezellige en dus vooral misleidende titel. Hij fabriceert vier langgerekte, gitzwarte soundcapes vol drones, glitches, experimentele elektronica, veldopnames, stemsamples en sissende en pulserende geluiden. Hoewel de bron van de geluiden niet echt te achterhalen valt, want alles lijkt een tot pulp vermalen brij aan ingrediënten, gaat hij meestal te werk met akoestische gitaren, piano, tapes en uiteenlopende elektronica. Als een dikke massa magma schrijden zijn duistere organische sculpturen langzaam en bedachtzaam voort. Verpulverde nachtelijke symfonieën die bij vlagen behoorlijk angstaanjagend zijn. De muziek spreekt tot de verbeelding en is van een verontrustende schoonheid. Ondanks dat alles behoorlijk rustiek is, leun je nergens op je gemak achterover. Daarvoor is alles te spannend en te onheilspellend. De muziek zit ergens in de duistere krochten waar ook Anduin, Jasper TX, Svarte Greiner, Machinefabriek, BJ Nilsen, David Kristian en Xela zich ophouden. Op dwingende wijze weet Richard A. Ingram je mee te voeren naar een desolaat universum waar de nacht heer en meester is. Het is net als zijn debuut een meeslepend en imponerend werk geworden.
Luister Online bij Soundcloud:
Happy Hour (sampler)
door Jan Willem Broek