Solo werkte hij onder zijn eigen naam “Poltrock” de laatste jaren aan wat meer experimentele muziek.
David Poltrock is geen onbekende in het Belgische muzieklandschap. Hij is als producer, muzikant en componist betrokken bij heel wat projecten. Het grote publiek kent hem waarschijnlijk als hulpcoach van Jasper Steverlinck en Bent van Looy bij bij “The Voice van Vlaanderen”. Sinds 2014 is hij ook vast lid bij de Nederlandstalige rockband De Mens. Solo werkte hij de laatste jaren aan wat meer experimentele muziek onder zijn eigen naam “Poltrock”. Hij bracht in 2018 een trilogie uit : Mutes Moods & Machines. Van minimale pianostukken (Mutes) over soundscapes (Moods) naar een meer energieke mix van de voorgaande twee met beats tot een soort van IDM achtige sound (Machines).
Adriaan de Roover heeft onder de naam Oaktree een 2 tal ep’s vol melancholische electronica met subtiele beats geproduceerd. Daarna bracht hij in 2019 zijn debuut LP uit op zijn eigen label waarop een meer soundscape-gerichtere sound te horen is.
Sfeervolle soundscapes waarbij het dissonante niet wordt geschuwd. Hierdoor ontstaat er een boeiend spanningsveld.
Vanuit een gezamenlijke liefde voor soundscapes en meer avontuurlijke muziek trekken Poltrock en de Roover de studio in, alwaar ze in 10 sessies tot een 6 tal composities komen die het album Vacuum vormen. Sfeervolle soundscapes waarbij het dissonante niet wordt geschuwd. Hierdoor ontstaat er een boeiend spanningsveld. Deze soundtrack vraagt om meer…
In deze voorstelling komt beeld, geluid, dans licht en de ruimte samen tot een geheel. Je zit als toeschouwer echt in de voorstelling.
Vacuum is een samenwerking tussen het CCHA, regisseur Aïda Gabriëls en danser Pieter Desmet. In deze voorstelling komt beeld, geluid, dans en licht samen tot een geheel. Je zit als toeschouwer echt in de voorstelling. Het CCHA heeft voor dit soort performances hun kleine theaterzaal met een geluids-, projectie- en lichtinstallatie laten uitrusten die uniek is voor Europa. Hier wordt dan ook aan de totaalervaring van Vacuum gewerkt. Het resultaat van deze multidisciplinaire samenwerking mocht ik op 5 oktober 2021 ondergaan.
De danser lijkt te schokken en te stoten net zoals de soms venijnig hoekige soundscapes. Hij lijkt te vechten om uit het omhulsel te kunnen ontsnappen.
Bij binnenkomst valt mij meteen op dat er een witte zak op het podium ligt met “iets” in. Als de zaal-lichten doven en de muzikanten op het podium komen komt de “zak” langzaam tot leven. Hij beweegt mee op de tonen van de soundscape. Het geluid lijkt overal om me heen te zijn. De danser lijk te schokken en te stoten net zoals de soms venijnig hoekige soundscapes. Hij lijkt te vechten om uit omhulsel te kunnen ontsnappen. Ik zie in de combinatie van de muziek, de dans en (vooral ook) de titel Vacuum onwillekeurig een referentie naar de quarantaine van 2020 en 2021. Een erg mooi moment is wanneer de interactie van de danser met het alsmaar ongemakkelijker flitsende licht, de projectie en de heftiger wordende muziek tot een climax samenkomen.
Schoonheid en stilte hebben hun plaats in de composities, net zoals stilstand of bijna stilstand onderdeel is van de dans.
Door de hele onderdompeling van de zintuigen komt de muziek veel harder binnen dan wanneer je deze luistert op plaat, cd, of streaming platform. Bij momenten word je er bijna ongemakkelijk van. Gelukkig is het niet alleen heftig en hard. Schoonheid en stilte hebben hun plaats in de composities, net zoals stilstand of bijna stilstand onderdeel is van de dans. Het donker is onderdeel van het licht-ontwerpen zelfs de plaatsing van het geluid in de ruimte is ontworpen dankzij de unieke techniek in deze theaterzaal.
Je mag deze performance met goed recht een totaalervaring noemen. Niet altijd vrijblijvend of laagdrempelig, soms gewoonweg schurend en ongemakkelijk. Al met al een louterende ervaring, waarvoor hulde!