Pierre Vervloesem presents: The CK Theory (feat. Caca / Codswallop / The Claude Zac Ensemble / John Kœnig)

[4cd box, Off Label/Stilll/PIAS]

De Belgische gitarist, bassist en producer Pierre Vervloesem is al sinds 1981 actief met muziek maken. Zowel in bands als X-Legged Sally, P.V.T.V., Flat Earth Society en A Group als solo en gastmuzikant bij vele projecten. Omdat hij zo actief is, veel hoort en toegezonden krijgt duwt hij elke twee weken de bevriende labelbaas van het Off Label weer nieuwe aanraders onder de neus. Als Vervloesem op een gegeven moment met 4 projecten tegelijk aan komt zetten waar hij zelf ook nauw bij betrokken is, besluit het label deze als een 4cd box uit te brengen. Off is overigens het sublabel van Stilll. De box draagt de naam Pierre Vervloesem presents: The CK Theory en met de ondertitel “A Series Of Good Music, Whatever That Means!”.
De eerste cd is van zijn nieuwe band Caca. Het debuut Sketches Of Pain is in samenwerking met Rat Records tot stand gekomen. Net als de titel wil hij hier een soort parodie maken op de jazz. Maar meer dan een parodie brengt hij hier eigenlijk gewoon zeer interessante muziek, die hij met 2 verschillende kwartetten tot stand brengt, al dan niet samenspelend. Het ene deel bestaat naast Pierre (gitaar) zelf uit bassist Gil Mortio, drummer Teun Verbruggen (Flat Earth Society) en toetsenist Peter Vandenberghe (X-Legged Sally, Flat Earth Society). Deel twee wordt gevormd door de 4 saxofonisten (alt, tenor, bariton, bas) Benjamin Boutreur (El Tattoo Del Tigre, Flat Earth Society), Roeland Van Hoorne, Bruno Vansina (Flat Earth Society) en Nic Roseeuw. Je krijgt interessante botsingen en kruisbestuivingen tussen jazz, noise en brassmuziek. Dat Vervloesem een voorliefde voor Zappa, John Barry en Robert Fripp heeft, steekt hij ook hier niet onder stoelen of banken. Met name de technische hoogstandjes en de humor doen wel aan Zappa denken. Daarnaast hoor je ook de rock in opposition van Univers Zero, de free jazz van Palinckx, de saxofoonterreur van John Zorn en prettig gestoorde noise met filmische elementen van Fantômas terug in het veelzijdige geluid. Vervloesem steekt dan wellicht de draak met het genre jazz, ook al komen vrijwel alle muzikanten uit die hoek, maar wat eruit vloeit is serieus te nemen vrije muziek. Heerlijk dynamische, avontuurlijke composities die van licht kakofonische stukken zo maar in verstilde filmische pracht kunnen overgaan. Speels, virtuoos en zonder een centje pijn raas je door naar de finish. IJzersterk!
Het tweede album in de box is van Codswallop, wat iets als “onzin” in een Engels dialect betekent. Pierre Vervloesem bevindt zich hier in goed gezelschap van drummer Didier Fontaine (A Group), gitarist/bassist Gilles Mortiaux, toetsenist Joris Caluwaerts (Zita Swoon) en zanger Richard Belgium. Richard is al sinds eind jaren 70 actief en heeft ontzettend veel verschillende muziek gemaakt. Pierre wil met dit nieuwe project meer songgerichte muziek maken. Op hun cd Grotesque maken ze een uiterst interessante dwarsdoorsnede van de wave uit de jaren tachtig, jazz muziek, avant-garde, noise en pop. De donkere stem van Richard roept associaties op met Nick Cave, Front 242, Mike Patton en zelfs Joy Division. De energieke en alsmaar variërende muziek er omheen laveert tussen de genoemde genres en doet denken aan zowel de Talking Heads, PIL, This Heat, Tuxedomoon en The Birthday Party als Uz Jsme Doma, Red Hot Chili Peppers en dEUS (luister maar eens naar “Dread Deus Rictus”). Ook hier getuigt een sample van schreeuwende apen al van een hoop humor. De muziek is in de basis best duister, maar wordt door de heerlijk opzwepende percussie en levendige muziek nooit echt somber. De groep brengt een geweldige en bovenal eigenzinnige mix van uiteenlopende energieke muziekstukken. Het beklijvende geheel kruipt al snel diep onder je huid om niet snel meer los te laten. Wederom een voltreffer!
Om het derde schijfje moet ik op voorhand al lachen. Ik doel dan met name op de bandnaam The Claude Zac Ensemble van het Belgische kwintet, waar je zo door de Franse sound overheen zou lezen. Vervloesem is hier “slechts” te gast op gitaar, bas, piano, orgel en zang en draagt tevens zorg voor de productie. Bassist Gilles Mortiaux en drummer Didier Fontaine zijn hier wel weer prominent aanwezig. De overige leden bestaan uit de gitaristen Eric Dory, Laurent Stelleman (Lunarscape, Monsoon) en de grote Claude Zac himself. Ze krijgen op hun cd Ssshhhttttt nog ruggensteun van gasten op zang, piano, keyboards en trompet. De vijf brengen een epische sound die het midden houdt tussen rock in opposition, noise, avant-garde, jazz en surfmuziek. Daarmee komen ze ergens uit tussen Secret Chiefs 3, King Crimson, Tuxedomoon, The Residents, Ambitious Lovers, Cardiacs, Fantômas, Primus en John Coltrane, zij het dat dit ensemble zich onderscheidt door hun extreem dynamische en telkens evoluerende geluid. Maar liefst 17 korte tracks zorgen voor een ongekend luisteravontuur, waar het speelplezier bovenaan staat. Ze vliegen uit de bocht, trekken de touwtjes dan weer stevig aan en weten je op vrijzinnige wijze te boeien tot het eind. Een unieke luisterervaring vol uiteenlopende hoogstandjes.
De laatste schijf is van John Kœnig. Het is niet dat ik te beroerd ben websites te linken aan de artiesten, maar ik kan er slechts één vinden van deze box. Van Kœnig is het helemaal lastig, want het merendeel van zijn muziek is dankzij een failliet label uit Hongarije ook niet tot nauwelijks terug te vinden. Toch heeft de 61-jarige in Boedapest geboren com
ponist behoorlijk wat werken gemaakt. Hij is tevens al in de prijzen gevallen voor viool en compositie op het Nationale Conservatorium van Boedapest. Nadat hij in Brussel is gaan wonen heeft hij alleen voor televisieseries en films al ruim 100 werken gecomponeerd. Gelukkig is Pierre Vervloesem al jaren een groot fan van zijn muziek en kunnen we nu eindelijk ook iets van hem horen. Zijn gelijknamige cd stamt al uit 1999, maar klinkt helemaal bij de tijd. Het is een opdracht van NASA voor één of andere documentaire. Hij heeft, hoe toepasselijk, een uiterst ruimtelijk geheel gecreëerd waar filmische vioolmuziek en pittige orkestraties samengaan met lekker uptempo ritmes en beats, elektronica, een prog-rockende gitaar en enkele blazers. Het is een wonderschone hybride van filmmuziek, idm, techno, neoklassiek en avant-garde. De lekkere ritmische muziek vol allerlei percussiegeluiden, soms ook Oosterse, en beats weet te beklijven doordat er ongelooflijk veel te ontdekken valt in de gelaagde composities; het ruimtelijke effect doet je dwalen door en verdwalen in de muziek. Deze onaardse pracht zit ergens tussen Phylr, Beaumont Hannant, Amon Tobin, S.E.T.I., Banabila, Stravinsky en Global Communication in. Meesterlijk album! En een prachtig slot van een sublieme box! Chapeau, chapeau, chapeau, chapeau Vervloesem.