[cd, Aagoo]
Philippe Petit is één van de meest opvallende en opwindende elektronische artiesten van de laatste paar jaar. Tevens één van de meest productieve. Nadat hij zijn jaren als platenbaas van Pandemonium en BiP_Hop achter zich gelaten heeft, gaat deze draaitafelexpert en tevens DJ, recensent en radiopresentator los. Dat gebeurt zowel solo als met de band Strings Of Consciousness en in samerwerkingsverbanden met K11, Lydia Lunch, Foetus, Graham Lewis, James Johnston, Scanner, My Brightest Diamond, Faust Barry Adamson, Mira Calix, Fanny Tutti, Justin Broadrick, Simon Fisher Turner, Vultures Quartet, Chapter 24, Eugene S. Robinson en ga zo maar door. Hij heeft een absolute voorliefde voor de duistere cinema en atmosferen. Dit soort atmosferen weet hij als geen ander te creëren, waarbij hij soms ook echt denkbeeldige soundtracks maakt. Henry: The Iron Man (2009) is daar een schitterend voorbeeld van en zo mogelijk nog spannender en duisterder dan David Lynch zelf. Na diverse solo- en samenwerkingsalbums begint Petit aan zijn volgende avontuur, want zo mag je zijn muziek zo langzamerhand wel categoriseren. Hij werkt aan een drieluik getiteld “Extraordinary Tales Of A Lemon Girl”, waarvan nu deel één Oneiric Rings On Grey Velvet is verschenen. Hij heeft zich voor de verhaallijn laten inspireren door Gialli, Homer, Lewis Carroll en James Joyce. Qua muziek mag hij graag refereren naar Stravinsky, Sibelius, Berlioz en Shostakovich. Maar maak niet de denkfout dat het daar ook maar enigszins op lijkt, want Petit creëert atmosferen en geen composities met kop en staart. Hij brengt hier dan ook een duistere potpourri van klassieke, symfonische en avant-gardistische elementen en draaitafelkunsten, die een musique concrète-achtig geheel vormen. Je hoort allerlei bijzondere en bovenal verrassende geluiden, stemsamples, muziekstructuren en filmische elementen aan je voorbij trekken. De ene keer melodieus en op andere momenten kakofonisch, maar altijd zeer spannend. Er is geen seconde van berusting, want de muziek voltrekt zich als een regelrechte thriller. De muziek laat veel aan de verbeelding over en brengt je naar de meest zwarte gebieden van je onderbewuste. Alsof er vanuit het midden van de Aarde een dikke laag magma vol ongrijpbaar geluid naar boven komt borrelen. De signatuur van Petit is hier weer evident en het is op z’n minst zinderend te noemen. Dit doet reikhalzend uitzien naar de overige twee delen! Grote klasse!
Luister Online:
Sample
Luister Online bij Soundcloud:
Movement 1
door Jan Willem Broek