[cd, Trace Recordings]
Jarenlang runt de Fransman Philippe Petit zijn noiselabel Pandemonium om vervolgende de verrassende switch the maken naar het spraakmakende elektronica label BiP_HOp. Daarnaast is hij ook een gevierd DJ, recensent en radiopresentator. Sinds 2007 laat hij ook als serieuze muzikant van zich horen in de supergroep Strings Of Consciousness. Hij werkt samen met uiteenlopende artiesten als Lydia Lunch, Foetus, Cosey Fanni Tutti, My Brightest Diamond, Graham Lewis, Barry Adamson, Scanner, Simon Fisher Turner, Justin Broadrick, James Johnston (Gallon Drunk, Bad Seeds, Faust) en veel meer. Met die laatste heeft hij net de cd Fiends With A Face gemaakt. Vorig jaar verschijnen er dan tevens eindelijk twee solo albums. Dat is in eerste instantie Henry: The Iron Man, de door hem gedroomde industrieel avant-gardistische soundtrack voor “Eraserhead”. Daarvan heeft hij delen naar vrienden gestuurd die het hebben bewerkt. Dit levert de eerste Philippe Petit & Friends cd op(Reciprocess: +/vs.), die je overigens vaak gratis ontvangt bij de aanschaf van de eerstgenoemde cd. Hij werkt hierop met uiteenlopende avant-garde muzikanten vanuit de hele wereld. Dat moet naar meer gemaakt hebben, want nu komt er een echte opvolger, namelijk de cd Silk-Screened. Hierop bewerken de musici niet simpelweg zijn creaties, maar vormen ze een heuse band. Petit zorgt zelf voor de veldopnames, elektronica, elektro-akoestische bewerkingen en draaitafels, terwijl klarinettist Graham Massey (808 State, Biting Tongues), gitarist Hervé Vincenti (Strings Of Consciousness, Foern-Set, Luc Ferrari), klarinettist/gitarist/elektronica man Jérome Paressant (Abraxas Projekt), trompettist Andy Diagram (James, Pere Ubu, Pale Fountains, Frank Black,The Spaceheads), celliste Bela Emerson, bassist Charles-Eric Charrier (Man), saxofonist Perceval Bellone (Strings Of Consciousness) en vele anderen de overige instrumenten voor hun rekening nemen. Ze brengen hiermee zeven composities van bij elkaar 3 kwartier ten gehore, die het midden houden tussen jazz, kamerrock, postrock, klassiek, avant-garde en filmmuziek. Dat laatste genre is een specialiteit van Petit zonder dat hij zich daar specifiek op richt, maar hij weet als geen ander een eigenzinnige filmische atmosfeer te creëren waarvan de meeste filmmakers enkel kunnen dromen. Daarnaast is zijn muziek gespekt met overheerlijke nachtelijke jazz-sounds. Uitwaaierende blaaspartijen over postrockende gitaren die met de cello, samples, veldopnames en elektronica als een zwevend tapijt richting het Verre Oosten koersen. Door het stevig Westerse anker komt het daar alleen nooit helemaal. Zijn doel om elke keer wat anders te laten horen is in ieder geval bereikt. Het lijkt op de ideale kruisbestuiving tussen David Lynch, Kammerflimmer Kollektief, Bohren & Der Club Of Gore, Four Tet, Miles Davis, Foetus, Boxhead Ensemble, Tarentel en Musci & Venosta. Cineastische, melancholische hoogstandjes voor denkbeeldige, wereldse film noirs. Geniaal!
MP3’s:
A Swirling Mix Of Dystopia
Do Not Follow Your Own Shadow
door Jan Willem Broek