[cd, Sacred Bones/Konkurrent]
De uit New York afkomstige Margaret Chardiet slaat vorig jaar als Pharmakon met haar debuut Abondon een geweldige krater in het muzikale landschap. Haar geluid is experimenteel, rauw, duister, industrieel, lawaaiig, smerig en zeer krachtig. Een mix van slow deathcore met zang als een slijptol. De jonge blondine maakt ook al sinds haar zeventiende deel uit van het collectief Red Light District en tevens de groep Throat. Ze is een veelbelovende artieste in de duistere industrial scene.
Dat bewijst ze andermaal op haar tweede worp Bestial Burden. Op beestachtige wijze gaat ze verder waar ze de vorige keer geëindigd is. De muziek is ontstaan nadat ze een ziekenhuisopname achter de rug heeft en met een orgaan minder eruit komt. Dit verraad van haar lichaam geeft haar nieuwe ideeën en vooral kracht om dit werk te vervolmaken. Een nieuw bewustzijn tussen haar mentale en fysieke staat maken dat ze alles haarscherp en puur ziet. Dit levert een behoorlijk fysieke mix van experimentele muziek en industrial noise op, waarbij schoonheid geen rol speelt. Het is een pure lelijkheid die ze hier laat horen, maar wel één die indruk weet te maken. Als vuistslagen op je lichaam, hamert ze op alle vuiligheid en zwartgalligheid die ons omringt. Het is dan ook een misverstand dat je enkel van muziek kunt genieten als het mooi klinkt. Muziek is eigenlijk het meest indrukwekkend als het je bij de strot grijpt, je in de houdgreep neemt en gewoonweg aan de grond weet te nagelen. Dat is ook precies wat Pharmakon doet. Ze combineert daarbij het rudimentaire beukgeluid van de vroegere Swans, de industrial van Chrystal Belle Scrodd, de dark ambient en drones van The Haxan Cloak, het exorcisme van Diamanda Galas, de alles verzengende noise van The Body en de industriële metal van Godflesh. Dat allemaal in combinatie met die bevreemdende bulderende vocale partijen. Zoveel lelijkheid dat het mooi wordt. Een meer dan indrukwekkend album!
door Jan Willem Broek