[12”+download, On The Camper/Five Roses]
De Zwitsers Canadese band Peter Kernel is in 2005 in Zwitserland opgericht door Aris (gitaar), Barbara (bas) en Däwis (drums). Later voegt ook gitarist Anita zich bij hen, die als ik me niet vergis weer uit Italië komt. Hoofddoel van de band en reden van oplichting is eigenlijk bewegende beelden van muziek te voorzien. Dat onder meer bij films die Barbara, de Canadese in de band, zelf schiet. Op hun cd How To Perform A Funeral uit 2008 klinken ze echter als een heuse rockband, met een bijzonder donker geluid en flink wat noise invloeden; art-punk noemen ze het wel. En ze zingen allemaal her en der wat in diverse talen. Ondertussen zijn ze druk bezig hun tweede cd op te nemen, maar voor het zover is brengen ze nog de 12” Il Pomeriggio Non Si Sa Mai Bene Cosa Fare (we weten nooit wat we in de avond moeten doen) uit. Dit is een experimenteel tussendoortje van twee lange tracks van 19 en 19,5 minuut, die ze zelf als een audiovisuele ervaring beschrijven. Het brengt zoals ze zelf zeggen improvisaties, de relatie tussen mens en natuur, verbeelding, Canada, de avond, Gregor Samsa, Cosmetic, Francesca Lago, The Lonesome Southern Comfort Company, Gionata, Yuri en Zeno Gabaglio samen. Op plaat houdt dat in dat de lange tracks muziek bevat zoals dat van hun debuut afgewisseld met improvisaties, tribale experimenten, Italiaanse en Engelstalige zang van man en vrouw, viool- en trompetstukken en natuurgeluiden. Dat alles weten ze op fraaie wijze te variëren waardoor je aan één stuk door geboeid blijft. Van Gregor Samsa– en Kovlo-achtige post-rock ga je via experimenten à la Sonic Youth naar de bevreemdendheid van de Residents en Father Murphy. Uiteraard gebeurt dat allemaal op tot de verbeelding sprekende wijze. Een tikje vreemd maar zo ontzettend lekker. Zo avontuurlijk dwalend hoor ik een band graag!
Luister Online bij Bandcamp:
Il Pomeriggio Non Si Sa Mai Bene Cosa Fare (album)
door Jan Willem Broek