[cd, Temporary Residence/Konkurrent]
Tim Furnish leer ik kennen in 1994 als zanger van de band Crain met de cd Heater. Gepassioneerde, boze gitaarmuziek in het straatje van Fugazi, Henry Rollins, Nirvana, Shellac en Rodan. In die laatste band is hij ook te gast en tevens is hij te horen bij The For Carnation en Aerial M. Crain verdwijnt ineens van het toneel, maar in 2002 wordt en de debuut lp van Crain heruitgegeven en duikt voor het eerst het project Parlour op. Dat blijkt het nieuwe, veel rustiger project van Tim Furnish te zijn. Met zijn nieuwe band maakt hij repetitieve, jazzy postrock. Het zit veelal in de hoek van Tortoise, maar vaak iets meer uitgesproken. Hij heeft hiermee reeds de cd’s Octopus Off-Broadway (2002) en Googler (2003) gemaakt. In 2005 verschijnt de mini Hives Fives, waarop hij met zes anderen een prachtig geluid neerzet. Gewapend met gitaren, synthesizers, blaasinstrumenten en drums klinken ze overtuigender dan ooit. De repetitieve elektronische muziek krijgt nu ballen door Legendary Pinkdots-achtige blaaspartijen, krautrock met een drive à la Neu!, de licht dissonante experimenten van Sonic Youth en de nachtelijke jazzclub-sfeer van Tortoise. De wilde haren van weleer zijn duidelijk vervangen door een geraffineerde coupe. Dan breekt er wederom een periode van stilte aan die nu zachtjes doorbroken wordt met Simulacrenfield. Tim (gitaar, synthesizers) brengt samen met zes muzikanten, waaronder Jon Cook (Crain, Rodan), op drums, synthesizers, (bas)klarinet, tenorsax, gitaar en bas een geluid ten gehore dat ligt in de lijn van de mini van vijf jaar terug. Het geluid is nu nog iets rustiger geworden, maar kent ook zeker heftiger postrock-stukken zoals in “Wedder”, het titelnummer en Sea Of Bubbly Goo waarbij in de laatste 2 ook de motorik welig tiert. Sowieso is de ritmesectie ijzersterk op dit album. Het is een geweldige hybride van elektronica, rock en avant-garde geworden, die weet te beklijven en biologeren. Denk aan een instrumentale optelsom van Slint, The For Carnation, Three Mile Pilot, Neu!, The Legendary Pink Dots, Tortoise, Shellac en Do Make Say Think. Hun allerbeste en meest complete album tot nu toe! Ik hoop alleen dat Furnish niet weer 5 jaar nodig heeft om iets geniaals te bedenken. Aan de andere kant als het zulke platen oplevert, soit.
MP3:
Simulacrenfield
door Jan Willem Broek