Hier had eigenlijk moeten staan waarom Unseen van The Haunted de groeiplaat van 2011 is. Dat de opener ondanks de platheid, de oppervlakkigheid, het cliché refrein (“Ashes to ashes! Dust to dust!” Man man man, hoe snel wil je dat ik de plaat afzet?) en de domme agressie plots refereert aan Faith No More en Barkmarket. Dat ze heel overtuigend van thrash metal naar alt.metal in jaren 90 stijl hebben gereisd. Dat de oneven maatsoorten (vooral 7/8) zo natuurlijk en ongeforceerd klinken. Dat ze op het titelnummer en het laatste gedeelte van prijsnummer ‘Motionless’ wel heel erg goed naar Tool hebben geluisterd. Dat zanger Peter Dolving de grootste emoknakker van alle metalzangers is. Dat het soms wellicht net teveel richting nu-metal gaat maar dat ik Peter Dolving alles vergeef als hij zo oprecht de über-emo uit blijft hangen. Dat veel refeintjes eigenlijk verrekte catchy en poppy zijn. Dat het merkwaardig psychedelische intro en refrein van ‘The Skull’ gewoon origineel en mooi is. Dat ‘Ocean Park’ in potentie de beste Metallica-ballad is sinds ‘Welcome Home (Sanitarium)’ maar er heel eigenwijs al 50 seconden mee ophoudt. Dat Mastodon (wat is die nieuwe single toch een slap kutliedje) mocht willen dat ze ooit een nummer als ‘The City’ konden schrijven. En dat die nieuwe alt.metal jas The Haunted als gegoten zit.
Dat wilde ik allemaal schrijven. Maar toen hoorde ik Chaos of Forms, de nieuwe plaat van Revocation. En was ik alles direct vergeten.
(Bas Ickenroth)