[cd, Touch/Konkurrent]
Je hebt van die artiesten die in staat zijn me keer op keer compleet te verrassen. Neem nu de Australische componist en multi-instrumentalist Oren Ambarchi. Hij trakteert je meestal op gitaarmuziek met elektronica, drones en dergelijke om daar glitch, ambient, minimal, experimentele of avant-gardistische werken mee te fabriceren die altijd weer (compleet) anders zijn. Ook is hij terug te vinden in groepen als 4g, Sunn O))), Menstruation Sisters, Phlegm, Pentemple, Gravetemple, Burial Chamber Trio en Sun en heeft hij met legio artiesten samengewerkt. Je kunt in ieder geval stellen dat hij zich veelal in de meer duistere kant van de muziekwereld beweegt en dat ook nog eens op zeer eigenzinnige wijze. Hij profileert zich door de jaren heen vooral als een begenadigd gitarist, waar zijn albums Grapes From The Estate en Triste fraaie voorbeelden zijn. Hij heeft inmiddels een lange en zeer gevarieerde discografie op zijn naam staan. Nu komt hij met zijn nieuwe cd Audience Of One, waarop 4 stukken staan. Het verrassende zit al meteen aan het begin van de cd , waarin de openingstrack bestaat uit een serene mix van gitaarambient, neoklassiek en glitch en waarbij prachtig door Paul Duncan (Warm Ghost) gezongen wordt. Ik geloof niet dat ik van Ambarchi ooit zo’n fraai liedje heb gehoord. Naast zijn gitaarspel krijg je de viool van Eilzabeth Welsh en de altviool en piano van James Rushford. Daarna krijg je de langste track “Knots”, van meer dan 33 minuten, die nog rustig begint maar via heftige drones en keelzang opbouwt naar waanzinnige, haast kakofonische free-rock die ergens tussen Shining en Sunn O))) eindigt. Oren brengt hier naast gitaren ook de autoharp en percussie, terwijl hij bijgestaan wordt door Eyvind Kang (viool, igil), Janel Leppin (cello), Stephen Fandrich (stem), Josiah Boothby (Franse hoorn) en Joe Talia (drums). Daarna krijg je weer een prachtige haast etherische song, ditmaal gezongen door Jessika Kenney met zoals vaker weer Eyvind Kang (viool, piano) aan haar zij. Oren gooit hier zijn gitaar, wijnglazen en Hammon orgel in de strijd. Tot besluit komt hij ook weer verrassend uit de hoek met de Ace Frehly (Kiss) cover van het nummer “Fractured Mirror” uit 1978. Oren (gitaren, bas, mellotron, wijnglazen, percussie, zang) brengt hier een stemmig, haast folky duet met Natasha Rose (akoestische gitaar) ten gehore. Dit is zijn meest verrassende, complete en misschien zelfs wel beste release ooit. Een schitterende totaalplaat dat door een groot publiek gehoord mag worden.
Luister Online:
Knots (sample) (rechts op de pagina)
door Jan Willem Broek