[2x cd, Loyal Label]
De in Noorwegen geboren bassist, maar stiekem multi-instrumentalist Eivind Opsvik woont nu al jaren in New York. Hij is het meest bekend geworden met het duo Opsvik & Jennings, wat hij er sinds 2005 samen met de Amerikaanse gitarist Aaron Jennings op na houdt. Inmiddels heeft hij ook zijn eigen Loyal Label opgezet, waar onder meer zijn eigen solowerk uitbrengt maar ook releases van onder meer Rich Johnson, Hari Honzu en Rocket Engine. Beide heren komen uit de jazzhoek, maar maken op hun cd’s vooral een nauwelijks te duiden cross-over aan stijlen. Hun vorige cd Commuter Anthems is nog uitgebracht op het prestigieuze Rune Grammofon. Hun derde cd A Dream I Used To Remember is nu uitgebracht op het eigen Loyal Label. Ze benaderen de muziek per album meer en meer organisch en maken gebruik van meer (akoestische) instrumenten. Het is een door de mangel gehaalde combinatie van jazz, pop, pastorale folk, altcountry, playtronica, dub, Americana, film- en kamermuziek. Met diverse bassen (ook contrabas) en gitaren, drums, pomporgel, keyboards, banjo, elektronica en zang zetten ze een redelijk toegankelijk geheel neer. Gasten zorgen voor zang, koorzang (onder meer de Nova Chamber Choir), hoorns, trombone, trompet, fluit en drums. Het is muziek met een hang naar improvisaties en experiment, maar met oog ehm oor voor het luisterbare. De ritmes zijn dartel, spannend en complex. De muziek is dat ook en weet eveneens jazzy nachtelijke pracht, etherische schoonheid, filmische meeslependheid en diepgang met elkaar te verenigen. Voer voor de fans van het Rune Grammofon label, maar ook voor die van Tortoise, Múm, Sigur Rós, Food, Alog, Supersilent, Jono El Grande, Mice Parade, Gastr Del Sol, Amiina en Mouse On Mars. Intrigerende droommuziek.
Solo heeft bassist/componist Eivind Opsvik een heel andere aanpak. Hij maakt weliswaar ook dan een cocktail van genres, maar jazz en ambient vormen dan de hoofdmoot. Neemt niet weg dat hij op zijn derde in de serie Overseas III toch alle kanten opgaat. Het kleurrijke album gaat op jazzy wijze van ambient naar progressieve rock, freejazz, klassiek en elektronica. Hij zegt beïnvloed te zijn door uiteenlopende artiesten, van Neil Young tot Pink floyd en Brian Eno. In de stemmige en wonderschone openingstrack “Neil” is heeft hij zich laten inspireren door Neil Young ten tijde van Harvest. Het resultaat is nachtelijke ambientjazz en geen vergelijkbare muziek. En dat is ook zijn stijl, de inspiratie omzetten naar eigenzinnige muziek. Op het album krijgt hij hulp van Jacob Sacks (piano, farfisa orgel, celesta), Tony Malaby (tenorsax), Kenny Wollesen (drums, percussie), Larry Campbell (pedal steel gitaar) en Jeff Davis (vibrafoon, xylofoon). Ook de tweede track is van een bijzondere, sfeervolle verstilde pracht. Miles Davis meets Bohren Und Der Club Of Gore of zoiets. Daarna gaat het de meer progressieve en improvisatorische kant op, met onder meer stevig pedal steel en saxwerk, om even later dat weer te doen maar dan met de piano in de hoofd. De laatste 3 tracks zijn heftiger en meer psychedelisch, waarbij de invloeden uiteenlopen van Naked City en Supersilent tot Magma en Pink Floyd. Een plaat van extremen, zonder dat het opvalt door de uitstekende composities. Overzeese weelde.
Opsvik & Jennings MP3:
Windswept
Luister Opsvik & Jennings Online bij Myspace:
September And Starry-eyed / Anchor Lane Parade
Luister Eivind Opsvik Online:
Overseas III
door Jan Willem Broek