[cd/digitaal, Nothing For Breakfast/Five Roses]
Op het voorheen vrij constante 4ad-label zijn er een aantal bands die compleet afwijken van de rest. Eén daarvan is The Happy Family, die zich minder met de new wave bezig houden, maar er een apart artrock geluid op na houden. Uit deze vreemde eend in de bijt ontstaat later wel Momus. Anders is het nieuwe gewoon soms. Ook de nieuwe formatie Nothing For Breakfast heeft dat totaal afwijkende geluid in huis. De band bestaat uit de Amerikaans zanger/gitarist Jonathan Shackelford, wiens ouders een Amerikaanse universiteit in Florence runnen, aangevuld met de Italianen Samuele Cangi (zang, gitaar), Francesco Cangi (bas, achtergrondzang) en Marco Cali (drums). In principe maken ze indierock, maar ze banen volledig hun eigen weg.
Ze presenteren nu hun in eigen beheer uigebrachte, gelijknamige debuut dat 7 nummers lang en bijna 24 minuten breed is. Het is gezien de achtergrond van Jonathan niet verwonderlijk dat de output vooral Amerikaans en Engels aandoet en niet zozeer Italiaans. Ze brengen fijne indierock die wars is van elke hype en ze zijn er dan ook niet op uit om het de luisteraar gemakkelijk te maken. Wel brengen ze doorwrochten songs die het fraaie midden houden tussen Momus, Sugar, Blur, Power Of Dreams en Nirvana. Hun laatste track op dit mini album is dan ook een fraaie cover van deze laatst genoemde. Ze zijn een grote belofte met deze fijne referenties en deze mini smaakt naar meer.
door Jan Willem Broek