[cd, Kscope/Bertus]
In 2010 debuteert het Schotse trio North Atlantic Oscillation met het door de pers zeer goed ontvangen album Grappling Hooks. Overigens bestaat de groep uit Edinburgh dan al 5 jaar. Ze zitten met hun mix van rock en elektronica geluid ergens tussen progrock, shoegaze, folk, wave, jazz en psychedelische muziek in, wat ze op pakkende wijze weten te presenteren. Toch krijgt de groep van Sam Healy (zang, gitaar, keyboards, synthesizers, programmering, sax, percussie), Ben Martin (drums, programmering, synthesizers) en Chris Howard (bas, bassynthesizer, zang) niet helemaal de aandacht die het verdient. Vorig jaar wordt het album nogmaals uitgebracht, dan als dubbel-cd. Op de tweede, extra schijf krijg je 7 tracks waarvan 4 remixen, twee BBC live sessies en 1 prachtige cover van de klassieker “I Only Have Eyes For You”. Nu zijn ze dan terug met hun volwaardige tweede cd Fog Electric, waarbij ze succesproducer Tony Doogan (Mogwai, Super Furry Animals, Teenage Fanclub, Belle & Sebastian, Broken Records) hebben ingeschakeld. Het resultaat mag er wezen. Hun bijzondere rocksound komt nu nog beter uit de verf. Hoewel ze nog steeds een breed totaalgeluid aan de dag leggen lijkt het geluid iets meer richting de progrock te zijn opgeschoven, maar dan wel met van die fijne post-rock uithalen. Toch is het door de beugel genomen rustiger geworden, maar ook meer gefocust en harmonieuzer. Tussendoor brengen ze fraaie, veelal rustgevende details aan met pianostukken, elektronische vondsten, jazzriedels, orkestraties en saxofoonklanken. Daarnaast is de hoge mannenzang, dikwijls als samenzang te horen, een lust voor het oor. Ze komen ergens in het mooie midden uit van Marillion, Sigur Rós, Low, Radiohead, Pink Floyd, E.L.O., Richard Barbieri en The Flaming Lips. De Schotten lijken absoluut geen last te hebben van het “moeilijke tweede album”-syndroom. Sterk en tot de verbeelding sprekend album.
door Jan Willem Broek