No Kids – Come Into My House
[cd, Tomlab/Konkurrent]
Ik kan als rechtgeaarde vader toch moeilijk roepen "No Kids Come Into My House!" Wel kan ik verkondigen dat er alweer een heel leuke band uit Canada is, die luistert naar de naam No Kids. Het trio uit Vancouver is voor driekwart het vervolg op het toch wat onbekend gebleven, maar daarom niet minder leuke P:ano. Hun debuut heet Come Into My House, maar dat had je vermoedelijk al geraden. Julia Chirka, Justin Kellam en Nick Krgovich vormen de harde kern, maar zij worden, zoals het op een goed Canadees album betaamt, bijgestaan door een waar leger aan gastmuzikanten. Het drietal zelf bestaat al enkel uit multi-instrumentalisten, dus dat belooft een bonte plaat. Zoals het op het doorgaans wufte indie-elektro-rock-pop label Tomlab gebruikelijk is, bestaat de muziek uit toegankelijke liedjes met hier en daar een verdieping en geheimen die zich pas na een paar keer draaien prijs geven. En dat is zeker het geval bij de op het eerste gehoor mierzoete, maar beklijvende liedjes van No Kids. Tussen de up-tempo pianoriedeltjes, violen, blazers, percussie op onder meer potten en pannen, elektronica, beats en de uiterst zoetgevooisde meerstemmige sprookjeszang zitten ook prachtig melancholische en ingetogen stukken. De verdieping zit hem in de lagen op de achtergrond in deze zeer gedetailleerde potpourri. Daarnaast hebben ze ook ritmes die het de luisteraar niet gemakkelijk maakt. De muziek houdt het midden tussen Sufjan Stevens, Final Fantasy, Patrick Watson, Efterklang, Grizzly Bear en door de soms bevreemdende ritmes ook een enkele keer Arthur Russell. Het mag buiten weer wat kouder zijn geworden, met Come Into My House haal je de zomer vast in huis.
MP3:
For Halloween
Luister Online bij Myspace:
The Beaches All Closed / For Halloween / Old Iron Gate
door Jan Willem Broek