NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
VanWyck – The Epic Tale Of The Stranded Man (cd, Excelsior Recordings/ Christine Oele)
Christine Oele, die opgroeide in Nieuw-Zeeland, start haar muzikale carrière ooit in de bands Hit The Boom en Nevada Drive. Ze maakt pas echt furore met het naar haar oma’s achternaam vernoemde project VanWyck. Dat hoofdstuk is ze voorzichtig gestart met een epee in 2015, maar groeit uit tot een volwaardig boek als haar 3 meer dan indrukwekkende albums em>An Average Woman (2018), Molten Rock (2019) en God Is In The Detour (2020). Ze eindigen allen in mijn TOP20, respectievelijk op de derde, zesde en tweede plek, hetgeen betekent dat ik haar nogal hoog heb zitten. Ze omringt zich altijd met geweldige muzikanten, die haar muzikale ideeën op schitterende wijze van franje voorzien. Daarbij is haar prettig droefgeestige en narcotiserende zang, door haar achtergrond in het perfect Engels, één van de “oorvangers”. Haar muziek nestelt zich op tijdloze en zinnenstrelende wijze ergens uit tussen altcountry, folk, singer-songwritermuziek en Americana noir. Ze is echt van een absolute buitencategorie en kan wereldwijd hoge ogen gooien.
Na haar drie eerste albums in eigen beheer, al dan niet in samenwerking met Concerto Records, is haar nieuwe, vierde album The Epic Tale Of The Stranded Man op het Nederlandse kwaliteitslabel Excelsior Recordings uitgebracht. Ik heb het blind aangeschaft en ondanks de kwaliteit van haar voorgaande werken, blijft het natuurlijk spannend wat je dan precies voor je kiezen krijgt. Het is een meer conceptueel album geworden, waar een verhaal aan vooraf gaat, dat ook in het Engels op de achterkant van het album afgedrukt staat. De vertaling is als volgt:
“Een man spoelt aan op een eiland. Hij is zwaar gewond en weet niet meer waar hij vandaan komt. Een vrouw neemt de gestrande man op en probeert hem weer gezond te krijgen. Ze vertelt hem verhalen over haar eiland. Vreemde verhalen over vreemde bewoners, over monsters die in grotten op de loer liggen, meisjes die zeewier verkopen en zwervers die de waarheid kennen. In de koortsdromen van de gestrande man vermengen haar verhalen zich met de schaduwen uit zijn getroebleerde verleden.”
Hoewel het normaal de uit het leven gegrepen zaken zijn die van haar muziek voorzien worden, is het dus nu een fictief verhaal. De muziek doet echter niet minder persoonlijk aan, dus wellicht is dit bovenstaande verhaal ook meer een metafoor voor hetgeen in het echt gebeurt. Hoe dan ook klinkt ze meer “bevrijd”, waarmee ik bedoel dat de muziek wat extroverter en soms luider klinkt en wat losser is qua invulling. Dat alles met behoud van de melancholie, intensiteit, schoonheid en genres van weleer. Naast haar vaste muzikale partner Reyer Zwart (bas, akoestische/elektrische gitaar, keyboards), mag ze rekenen op Rowin Tettero (drums), JP Hoekstra (akoestische/elektrische gitaar), Marieke de Bruijn (viool), Jacob Plooij (viool), Mark Mulder (altviool) en Jos Teeken (cello). Daarmee is het aandeel van de strijkers substantieel toegenomen, hetgeen haar muziek van een nog tijdlozer en fraaier vernis voorziet. Eigenlijk weet ze, hoewel dat gezien het ontzaglijke niveau van de vorige albums en zonder deze ook maar voor een millimeter te degraderen, haar muziek naar een nóg hoger niveau te tillen. Er lijkt echt geen maat te staan op VanWyck. Ik kan zeggen dat wereldartiesten als Nick Drake, Tanita Tikaram, Randy Newman, Chantal Acda, Cowboy Junkies, Sandy Denny en Mazzy Star terug te horen zijn in hun sound, maar feit is eigenlijk dat ze hun eigen referentie zijn geworden. VanWyck levert een toonaangevend, louterend, bezinnend en meesterlijk prachtig totaalalbum af, dat van hoogtepunt naar hoogtepunt gaat!