NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
VanWyck – God Is In The Detour (cd, Maiden Name Records/ Concerto Records)
Voordat de in Nieuw-Zeeland opgegroeide Christine Oele aan haar schitterende hoofdstuk VanWyck begint, is ze al te horen geweest in de groepen Hit The Boom en Nevada Drive. Ze vormt weliswaar de spil, maar je moet VanWyck -waarbij de naam komt van haar oma’s achternaam- toch vooral ook zien als een band. Zowel op haar indrukwekkende debuut An Average Woman (2018) en de minstens zo mooie opvolger Molten Rock (2019), die beide hoog eindigen in mijn jaarlijst, omringt ze zich namelijk met uitstekende muzikanten. Haar muziek komt veelal op tijdloze, verhalende en zinnenstelende wijze ergens uit tussen altcountry, folk, singer-songwritermuziek en Americana noir. Eén van de oorvangers daarbij is toch wel haar bitterzoete, bedwelmende prachtzang, die mede door haar achtergrond in perfect Engels is. Voor mij is ze echt een nieuwe heldin in muziekland, die zich kan meten met de groten der aarde.
Sneller dan verwacht en eigenlijk onbedoeld, komt VanWyck alweer met het derde album God Is In The Detour, uitgebracht op haar Maiden Name Records in samenwerking met Concerto Records. Maar ja, wie had een jaar geleden kunnen bevroeden dat onze wereld er door COVID-19 zo anders uit zou zien? God wellicht, maar goed dat is in haar geval een eenzaam ogende vrouw, die ze in de supermarkt tegenkomt en waarmee ze een kop koffie gaat drinken. Het gaat over onthaasten en gemaakte plannen loslaten, hetgeen misschien wel de beste remedie in deze tijd is. Christine Oele (zang, akoestische gitaar, piano) weet je meteen al met zo’n intrigerend startverhaal te grijpen en mee te nemen op weer een fantastische luistertrip met meer van die verhalen. Persoonlijke onderwerpen en overpeinzingen, die uiteengaan van het door de wind gedragen gefluister van vuilnismannen en de dood van een vriendin tot de liefde en de steun die ze betuigt aan de stille minderheid. De muzikale omlijsting is hierbij (passend) soberder dan ooit, maar met maximaal effect. Wat weet ze met haar heerlijke zang, verhalen en muziek me toch weer diep te raken. Ze krijgt daarbij hulp van Reyer Zwart (akoestische/elektrische/ lap steel gitaar, piano, keyboards, percussie, contrabas, strijkarrangementen, bas, zang) en deels ook van Marjolein van der Klauw (zang) en Laura van der Stoep (altviool). De hoofdmoot bestaat echter uit haar indringende zang, gitaar- en pianospel, maar de rest zorgt voor de mooie, subtiele franje. De 8 songs, die ze hier in een half uur de revue laat passeren, zijn stuk voor stuk instant tijdloze klassiekers, die weer het midden houden tussen de bovengenoemde genres en liefhebbers van Chantal Acda, Cowboy Junkies, Suzanne Vega, Tanita Tikaram, Mazzy Star, Natalie Merchant en Power Of Dreams wel zullen aanspreken. Het is een bezinnend, biologerend en buitengemeen persoonlijke beauty geworden, die je even uit de realiteit weet te nemen.