NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Transtilla – Transtilla I (cd, Opa Loka Records)
Transtilla is de nieuwe groep van gitaristen Anne-Chris Bakker en Romke Kleefstra, die tevens samen met (broer) Jan Kleefstra te vinden zijn in Kleefstra | Bakker | Kleefstra, Tsjinlûd (tevens Christiaan Kuitwaard, Elmar Kuiper, Grytsje Schaaf, Remco Kuiper) en op een “Mort Aux Vache” album met Peter Broderick en Machinefabriek. Bakker heeft daarnaast een aantal fraaie solowerken gemaakt en met Andrew Heath gewerkt.
Romke kom ik samen met zijn broer Jan veelvuldig tegen in andere projecten, die inmiddels een serieus deel van mijn cd-kast beginnen te in te nemen. Dat zijn Piiptsjilling (met Mariska Baars en Machinefabriek), CMKK (met Celer en Machinefabriek), Ljerke (met Alexander Rishaug, Hilde Marie Holsen, Michael Francis Duch en Sytze Pruiksma), The Alvaret Ensemble (met Greg Haines en Sytze Pruiksma), de supergroep FEAN (met Annelies Monseré, Joachim Badenhorst, Machinefabriek, Mariska Baars, Sylvain Chauveau) plus albums met Gareth Davis en Sytze Pruiksma. Een lijst om U tegen te zeggen. Daarbij zitten ze veelal ergens tussen dark ambient, drones en experimentele muziek in, dikwijls aangevuld met mysterieuze poëtische teksten van Jan.
Kleefstra | Bakker | Kleefstra toeren door heel Europa en Japan, waarbij ze live soms een hardere meer luidruchtiger geluid aan de dag leggen. Dat is precies hetgeen Anne-Chris Bakker en Romstra Kleefstra als Transtilla verder willen exploreren. Het dient als uitgangspunt om hun muzikale krachten te bundelen. Met een frisse, andere blik kijken naar de muziek. Dat heeft de cd Transtilla I opgeleverd, waarop ze in 52 minuten 5 stukken serveren. De naam kan ik enkel herleiden tot een deel van het mannelijk geslachtsorgaan van de vlinder, waar het een gesclerotiseerde staaf is die de baso-dorsale hoeken van de valvae verbindt. De verbinding met de muziek is me niet geheel duidelijk, behalve dat ze wellicht op voorhand aangeven dat het geen kutmuziek is. Nee, maar zonder lullig te doen, ze leveren hier echt fascinerende muziek of beter gezegd klanklandschappen af. Ze brengen inderdaad iets dat harder en meer luidruchtig, maar misschien vooral ook wat grimmiger is dan ze in hun andere incarnaties hebben laten horen. Verwacht geen tot op het bot versplinterende noise, maar wel vermalen deeltjes ervan, van waaruit ze hun experimentele dark ambient-achtige composities weer hebben opgebouwd. Dat levert gruizige muziek op, waaraan ze subtiele geluidseffecten, loops en andere, gevonden sounds toevoegen. Ze bouwen de tracks zorgvuldig op, door ze gradueel van karakter te laten veranderen. Wel dusdanig dat je op de punt van je stoel blijft zitten. Ook gedurende het album brengen ze de muziek geleidelijk naar een ander niveau. Zo openen nog op redelijk verstilde wijze met “Skaftafellsfjara”, waar de noise gekanaliseerd wordt tot een meeslepende soundtrack. In het kortere “Lavendar And Mulbery, 1959” brengen ze dan een soort intermezzo met meer elektro-akoestische muziek. In het daarop volgende “Poasen” laten ze een soort beklijvende mix van Talk Talk, Tape en Machinefabriek horen. Zoals gezegd bouwen ze het gedurende de cd ook op en is de vierde track “Skura”, waar een spannende hybride van neoklassiek, ambient, noise, drones en allerhande experimenten is te horen, één van de absolute hoogtepunten van de cd. Hier wordt het geluid voor het eerst ook echt luidruchtig. Als passend dessert krijg je dan nog de kortere track “Rudzki”, die me ook wel aan hun voorgaande projecten doet denken en tevens aan Yellow6. Muziek voor late nachten, melancholische momenten, eenzaamheid, de herfst en bezinnende tussenuren in ons drukke bestaan. Instrumentaal maar zoveel zeggend. Deze twee leveren hier een eersteling af om in te lijsten!