NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Someone – Owls (cd, Tiny Tiger Records)
Dat Someone niet zomaar iemand is, bleek al uit haar voorgaande albums Orbit II (2019) en Shapeshifter (2021). Een artiestennaam die wellicht lastig online te vinden is, maar wiens muziek je eenvoudig in je armen sluit. Someone is het project van de Amsterdamse singer-songwriter, arrangeur, producer, multi-instrumentalist, grafisch vormgever en beeldend kunstenaar (TJR Illustration) Tessa Rose Jackson. Onder die naam is er ook al het album Songs From) The Sandbox (2013) verschenen. Maar met name op Shapeshifter gooit ze voor mij hoge ogen met haar fijne melancholische muziek en zang, die redelijk sober aangekleed is. Ze bewandelde er paden vol stemmige pop plus jazzy, psychedelische en elektronische elementen. Een album, dat zeker achteraf bezien, van tijdloze waarde is.
Someone is terug met het derde album Owls. Hierop zijn de muzikale kleurenpaletten net weer verschoven en ook rijker gedetailleerd dan voorheen, maar dat alles ten goede van de muziek. Het is bewonderingswaardig hoe ze steeds weer andere paden inslaat en toch als zichzelf klinkt. Je kan gerust stellen dat het elektronische deel behoorlijk is toegenomen, maar die worden als het ware als een deken over haar vorige sound gelegd. Dat geeft eigenlijk extra diepgang en maakt alles meer dromerig. Daarbij roert ze met haar sound ook wel een beetje in de (synth) pop van de jaren 80, de indie maar ook de shoegaze uit de jaren 90, die ze fraai incorporeert in haar totaalgeluid. Tessa (zang, bas, akoestische/elektrische gitaren, synthesizers) krijgt hierbij hulp van 15 muzikanten op keyboards, synthesizers, bas, drums, percussie, drumprogrammering, klarinet, saxofoon en tweede stem; onder die laatste ook Koen van de Wardt (Klangstof) en daarnaast ook Darius Timmer van Orgel Vreten op diverse instrumenten. Toch dragen ze allen meer bij aan de nachtelijke sfeer dan dat het nu heel erg druk of overvol wordt. Er staan instant klassiekers tussen en nummers die even tijd nodig hebben, maar geloof me die investering wordt dik beloond. Someone levert geen niemendalletjes maar echt authentieke muziek, waarbij je moet denken aan een eclectische mix van Robin Kester, Lana Del Rey, Radiohead, Lush, Devics, Mazzy Star en Eerie Wanda. Het is een fluweelzacht, zinnenstrelend maar tevens spannend, Twin Peaks-achtig album geworden, waarmee ze het toch tot ver over onze landgrenzen moet kunnen schoppen. En net zo kleurrijk en divers als de cover. Wat een weergaloze beauty!