NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Silverbones – Silverbones (12”/cd, Molk Records / Konkurrent)
Wat ik eigenlijk al mijn hele muzikale leven doe is linken leggen. Ik zoek bij bands dikwijls uit waar alle leden nog meer in hebben gespeeld en kom zo op diverse andere projecten. Ergens in mijn brein sla ik dat ook allemaal op. Het helpt ook om muziek voor andere mensen te kunnen duiden. Soms zijn het de door de artiesten zelf aangedragen invloeden, die me weer elders brengen. Voor je het weet houd je wel veel ballen hoog, maar ja er zijn ergere dingen. Een andere manier om weer tot nieuwe muziek te komen is als je door labels, distributeurs, vrienden of artiesten zelf weer iets in je schoot geworpen krijgt. Zo ben ik eerder dit jaar diep onder de indruk van het gelijknamige debuut van de groep Soon en tevens van hun geweldige liveoptreden in de Vera (Groningen). Dit duo bestaat uit gitariste Liú Mottes en interdisciplinair geluidskunstenaar Jochem van Tol. Een interessant gesprek met die laatst genoemde heeft ertoe geleid dat ik nu weer aan het schrijven ben.
Er is nu namelijk de gelijknamige album uit van de in Amsterdam gelegerde groep Silverbones. Hierop doen zowel Jochem (korg, moog, modulaire synthesizers) als Liú (gitaar, pedalen) mee. Aan het roer staat hier echter de in Bolivia geboren en in Brazilië getogen, maar in Amsterdam woonachtige Ibelisse Ximena Guardia Ferragutti (zang, Wurlitzer, prophet); een naam om in te lijsten. De groep wordt hier gecompleteerd door Janneke de Jong (bas) en de Amerikaanse maar tegenwoordig in Nederland gevestigde Frank Rosaly (drums), die al in legio groepen acte de présence heeft gegeven. Daarnaast mogen ze rekenen op Duitse en eveneens in Nederland woonachtige gastmuzikant Tobias Klein (basklarinet). En dan heb je toch een behoorlijk indrukwekkend gezelschap samen. Op de hoes prijkt de Cerro Ricco, ofwel de “rijke berg”, die gedurende de Spaanse kolonisatie om het aanwezige zilver leeggeplunderd is. De bandnaam zal hier ook wel aan gelinkt zijn en ze maken een diepe buiging naar de berg uit de Andes. Muzikaal gezien worden er ook wel wat bergen verzet. Ze slaan namelijk een uiterst biologerende brug tussen Zuid-Amerikaanse folk, droompop, experimentele muziek, noise, trip hop en darkjazz. Of je daar nu cuñapé van kunt maken is de vraag, maar hetgeen ze hier bieden smaakt wel naar meer. Het is enigszins ongrijpbaar en duister, maar toch ook wel toegankelijk en innemend. Muzikaal gezien vind ik het eigenlijk behoorlijk origineel en onvoorspelbaar wat ze hier neerzetten. Als ik het zou moeten vangen in referenties, denk ik aan een grillige mix van Earwig, Three Mile Pilot, Lisa Germano, Lhasa De Sela, Luzmila Carpio, Sonic Youth, Massive Attack en Oi Va Voi. Nee, logisch klinkt dat niet samen, dat geef ik grif toe, maar horen is geloven. En dan kunnen we het leuk over zilver hebben, maar deze groep heeft gewoon goud in hun hand. Wat een prachtdebuut!